تحلیل و تبیین معیارهای مکان یابی خانه های اسکان موقت به منظور مدیریت بحران از منظر رویکرد پدافند غیرعامل

همه ساله در نقاط مختلف کره زمین ،مخصوصا در ایران، افراد زیادی بر اثر وقوع سوانح طبیعی و غیرطبیعی مانند زلزله و یا جنگ ها جان خود را از دست می دهند.یکی از تدابیر ویژه در ارتباط با کاهش خسارت بحران ها، مطالعات در زمینه مدیریت بحران پس از سوانح می باشد. در همین راستا یکی از راهکارهای قابل ارائه طراحی و مکان یابی مطلوب خانه های اسکان موقت است .به عبارت دیگر، پس از بحران های طبیعی /غیر طبیعی در طراحی خانه های اسکان موقت اهمیت بسازیی دارد دسترسی آسان نیروهای امدادی و عوام به خانه های اسکان موقت می باشد. رویکرد پدافند غیرعامل و مولفه های آن راهکارهای کاربردی و مطلوبی را به جهت ارتقا کیفیت خانه های اسکان موقت پس از بحران و چگونگی مکان یابی و دسترسی به آن ها ارائه می دهد. لذا این پژوهش که از نظر روش شناسی توصیفی -تحلیلی و از نوع تحقیقات کیفی می باشد در پی آن است تا به کمک تکنیک سوات به ارزیابی عوامل داخلی و خارجی تاثیرگذار به جهت چگونگی کاربست رویکرد پدافند غیرعامل به منظور مکان یابی خانه های اسکان موقت به جهت مدیریت بحران پس از بحران ها و سوانح طبیعی /غیر طبیعی بپردازد. بر اساس یافته های تحقیق می توان از راهبردهایی چون در نظرگرفتن تجهیزات و خدمات ضروری در مکان های انتخاب شده به منظور اسکان موقت مخصوصا پارک ها و بوستان ها از قبیل مشخص محل فرود بالگرد، سرویس های بهداشتی ، منابع آب و... ،تاسیس و توسعه ی شبکه ی راه های اضطراری مرتبط با مکان های امن برای استقرار، اجباری نمودن بکارگیری ضوابط پدافند غیرعامل و مبحث ۲۱ مقررات ملی ساختمان در طراحی خانه های اسکان موقت به منظور کاهش آسیب پذ یری و... بهره جست که در انتهای پژوهش به تفصیل بیان گردیده است .