رویکردی بر مفهوم عدالت اجتماعی درنظام مدیریتی شهرهای ایرانی - اسلامی با تاکید بر حکمروایی خوب شهری

یکی از اصلی ترین مولفه ها و شاخص های کلان و اصول اولیه درشهر اسلامی و جامعه اسلامی عدالت اجتماعی می باشد، مفهوم عدالت و عدالت اجتماعی از مفاهیم اصلی و چارچوب نظری مکاتب مختلف ادیان اسلامی همچون اسلام ، مسیحیت ، و ....می باشد،که این مفهوم در هر یک از این ادیان ، مکاتب و جهان بینی ها تفسیر و معانی متفاوتی را در بردارد. در شهر اسلامی در پیروی از کلام پروردگار و سنت پیامبر ، برقراری عینی عدالت و پایبندی به آن بایستی محور همه فعالیت ها و امور، و در تمامی عرصه های زندگی ، توسط هر فرد در همه ابعاد و زمینه ها رعایت شود ، در عصر معاصر مدیریت و اداره امور شهرها در سراسرجهان با چالش های متعدد و پیچیده ای مواجه می باشد ، و تامین نیازها و خواسته های مردم در زمینه ها ی متفاوت در یک شهر ، به برقراری قانون ، عدل و عدالت اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و ....و تعامل و مشارکت آن ها با نهادهای دولتی در راستای حل مشکلات نیازمند است ، از این رو در اکثر شهر های جهان بویژه کشورهای پیشرفته در جهت مدیریت و اداره صحیح و مناسب شهر خود ، از الگوی حکمروایی خوب شهری به جای حکومت شهری استفاده می کنند،( چرا که ذاتا این الگو به دلیل داشتن شاخص های قانونمندی ، شفافیت ، عدالت محوری و ... در بطن خود در فرآیند مدیریت شهری با شاخص های عدالت و عدل ارتباط متقابل دارد) و این تغییر را در روند مدیریت شهری ضروری می دانند، در این پژوهش با استدلالی منطقی و استقرایی (از جزء به کل ) به واکاوی مفهوم عدالت اجتماعی در ساختار نظام مدیریتی شهرهای ایرانی - اسلامی ، با تاکید بر حکمروایی خوب شهری که در پرتو عدالت و مشارکت می باشد پرداخته می شود، پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش و رویکرد کیفی می باشد. جهت جمع آوری اطلاعات و داده ها به بیان دیدگاه های نظری ، منابع مکتوب و اسنادی ، مشاهدات میدانی اولویت داده می شود. و بر اساس تحلیل حاصل از محتوای یافته های پژوهش نتایج توسط محقق استخراج می گردد.