مسعود پرهام - دانشجو کارشناسی ارشد، گروه مهندسی عمران، واحد اقلید، دانشگاه آزاد اسلامی
سهراب نظری - استادیار،گروه مهندسی عمران، واحد اقلید، دانشگاه آزاداسلامی

یکی از معضلات زیست محیطی که امروزه بویژه در چند دهه اخیر بشدت خود نمایی می کند، تولید زباله های لاستیکی و پلاستیکی تجزیه ناپذیر است ، به گونه ای که بعضی از این زباله ها گاهی تا چند قرن بصورت تجزیه ناپذیر در طبیعت باقی می مانند. لذا همواره یکی از بزگترین چالش های زیست محیطی در اطراف کلان شهرها در هر شهر و کشوری ، بازیافت و استفاده مجدد از این ضایعات انبوه می باشد. یکی از رایج ترین پلاستیک های مصرفی (Polyethylene Terephthalate) PET می باشد که در حال حاضر به طور گسترده به عنوان ماده اولیه در ساخت بطری های نوشیدنی و همچنین بسته بندی مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرد. این بطری ها به علت وزن سبک و سهولت استفاده و یک بار مصرف بودن آن، جای بطری های شیشه ای را گرفته اند. در مقاله پیش رو ابتدا به اهمیت بازیافت مصنوعات پلیمری و سپس به برخی مطالعات در مورد استفاده از پلیمر در ساخت بتن پرداخته می شود و در نهایت می توان نتیجه گرفت که با افزایش درصد جایگزینی PET مقدار اسلامپ ، مقاومت فشاری و کششی بتن کاهش می یابد و مدول الاستیسیته به طور مستقیم از شکست اجزای تشکیل دهنده ی بتن تاثیر می گیرد پس اندازه ذرات PET تاثیر کمی بر مدول الاستیسیته دارد.

پلیمر، بتن ، ضایعات پلاستیکی ، مقاومت فشاری ، مقاومت کششی