نیما خادمیان - پژوهشگر، ساپکو، تهران، جاده مخصوص
مینا آسیابی - دکترا، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، تهران

علاقه فزاینده ای به توسعه مواد جدید با نسبت استحکام بهوزن بالاتر وجود داشته است. بنابراین آلیاژها و چند سازه های منیزیم در این راستا توسعه یافته اند. چند سازه های زمینه منیزیم به دلیل چگالی کم، خواص مکانیکی و فیزیکی خوب، مواد بالقوه ای برای کاربردهای مختلف سامانه های هوافضا و دفاعی هستند. این ویژگی ها در کاربردهای خودروسازی و هوافضا به منظور کاهش مصرف سوخت و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای مهم هستند. بهبود استحکام ویژه، سفتی، رفتار میرایی، رفتار سایش، خزش و خواص خستگی به طور قابل توجهی تحت تاثیر افزودن عناصر تقویت کننده به زمینه فلزی در مقایسه با مواد مهندسی معمولی است. با این حال، استفاده از آلیاژهای منیزیم به دلیل مقاومت ضعیف در برابر خزش در دماهای بالا و در برابر سایش به وضح محدود است. بنابراین، تقویت کننده ها برای بهبود خواص فلز پایه مورد نیاز هستند. متداول اریت تقویت کنند ها عبارتند از سیلیکون کاربید (SiC)، اکسید آلومینیوم (Al۲O۳)، کاربید بور (B۴C)، کاربید تیتانیوم (TiC)، نانو لوله های کربنی (CNT) و غیره. توزیع ذرات نقش مهمی در خواص مکانیکی MMC منیزیم ایفا می کند. با این حال، چند سازه های منیزیم تقویت شده ذرات را می توان با روش های مختلف، مانند متالوژی پودر، ریخته گری هم زنی، و روش های رسوب اسپری و غیره تولید کرد. آلیاژهای منیزیم دارای ساختار شبکه ای شش ضلعی (Hexagonal) هستند که بر خواص اساسی این آلیاژها در شکل دهی تاثیر می گذارد. بنابراین آلیاژهای منیزیم معمولا به عنوان آلیاژهای ریخته گری استفاده می شوند، آلیاژ AM۶۰ در صنعت خودرو از جمله در غربیلک، دسته دنده و پدال های خودرو کاربرد قابل ملاحظه ای دارد. در این تحقیق به روش ریخته گری تحت فشار چند سازه ساخته شد و ریزساختار و خواص مکانیکی آن بررسی گردید، که ضمن کاهش وزن قطعه بهبود در ممان اینرسی و ارتعاش مشاهده شد.

چند سازه زمینه فلزی، ریخته گری تحت فشار، آلیاژ منیزم