مجید صفاری نیا - استاد گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور تهران
الهه صادقی - استادیار گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی آیندگان تنکابن
نگار صداقت - دانشجوی روانشناسی عمومی، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی آیندگان تنکابن

هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثربخشی کوچینگ شناختی-رفتاری بر رضایت زناشویی و صمیمیت زوجین بود. روش تحقیق: تحقیق حاضر در زمره تحقیقات نیمه آزمایشی با یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به کلینیکهای مشاوره خانواده مناطق ۸ شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بودند که از کمبود رضایت زناشویی و صمیمیت زناشویی رنج میبردند. نمونه آماری ۳۰ نفر بود با روش نمونه گیری هدفمند و براساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند و به طور مساوی در دو گروه قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ کدام از مداخلات شناختی-رفتاری را دریافت نکردند. گروه کوچینگ تحت هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای مداخلات شناختی-رفتاری قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و صمیمیت زناشویی تامپسون و واکر استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل یافته ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که روش کوچینگ شناختی-رفتاری بر روی رضایت زناشویی و صمیمیت زوجین موثر است. نتیجه گیری: مداخلات شناختی-رفتاری به شیوه کوچینگ میتواند کمک به سزایی در زمینه مسائل خانوادگی داشته باشد.

کوچینگ شناختی-رفتاری، صمیمیت زوجین، رضایت زناشویی.