حدیث سعیدی کیا - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده نفت و مهندسی شیمی،گروهمهندسی شیمی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران
ریحانه زارع - عضو هیات علمی، دانشکده نفت و مهندسی شیمی،گروه مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلا می واحدعلوم تحقیقات، تهران، ایران
فرشید پژوم شریعتی - عضو هیات علمی، دانشکده نفت و مهندسی شیمی،گروه مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلا می واحدعلوم تحقیقات، تهران، ایران(Pajoum@srbiau.ac.ir)
امید توکلی - عضو هیات علمی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

یکی از مهم ترین منابع آلوده کننده محیط زیست ، تخلیه فاضلابها و پسابهای صنعتی حاوی فلزات سنگین سمی به محیط زیست بدون تصفیه مناسب می باشد. فلزات سنگین رایج بیشتر شامل کروم، روی ، مس و نیکل می باشد. روشهای حذف فلزات سنگین شامل روشهای فیزیکی ، شیمیایی و بیولوژیک می باشند که راندمان حذف هرکدام از این روشها وابسته به نوع فلز سنگین متفاوت می باشد. روشهای فیزیکی دارای معایبی مانند انتخابپذیری پایین ، هزینه بالا به ویژه در روش تبادل یونی و مزایایی چون حذف به نسبت بالای فلزات سنگین ، سینتیک سریع و پساب بدون مواد شیمیایی می باشند. مزایای روشهای شیمیایی شامل تجهیزات به نسبت ساده، راندمان حذف بالا و کاهش قابل توجه COD و معایبی شامل تولید لجن زیاد، هزینه های بالا در روشهای الکتروشیمیایی و انعقاد الکتریکی می باشد. روشهای بیولوژیک نیز به عنوان روشی اقتصادی جذاب، اما زمانبر و شامل معایبی مانند تولید لجن بیولوژیکی ، نیازمند پیش تصفیه و نیاز به نگهداری میکروارگانیسم می باشد. در این مقاله ، به بررسی روشهای متعددی برای حذف این آلایندهها از فاضلابهای صنعتی پرداخته شده است و در نهایت به رویکرد جدیدی که توجه محققان مختلف از سراسر جهان را به خود جلب کرده است که شامل استفاده از میکروجلبک ها به عنوان یک روش زیستی مناسب برای حذف فلزات سنگین پرداخته شده است . ازجمله مزایای این روش حذف هم زمان فلزات سنگین و آلایندههای نیترات و فسفات و حذف هم زمان دی اکسیدکربن واحدهای صنعتی نام برد . هم چنین لازم به ذکر است که می توان از پتانسیل میکروجلبک ها در تولید مواد با ارزش افزوده بالا استفاده نمود.

فلزات سنگین ، ریزجلبک ، حذف زیستی ، جذب فلزات سنگین