میر مهرشاد امام شوشتری - دانشجوی دکتری، دانشکده نفت و مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامیواحد علوم و تحقیقات،
سالار هل چی - دانشجوی دکتری، دانشکده نفت و مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامیواحد علوم و تحقیقات،
سپیده شادافزا - دانشجوی دکتری، دانشکده نفت و مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامیواحد علوم و تحقیقات،
فرشید پژوم شریعتی - عضو هیئت علمی، دانشکده نفت و مهندسی شیمی، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامیواحد -علوم و تحقیقات،

با افزایش جمعیت و افزایش گرمایش کره زمین ، منابع آبی در دسترس قادر به رفع نیاز تمامی مردم جهان نمی باشد و امروزه باید فاضلابها و پسابهای تولیدی را با تصفیه صحیح ، مورد استفاده مجدد قرار داد. نیکل (Ni) یکی از پر مصرفترین فلزات سنگین جهان است که کاربردهای مختلفی در صنایع گوناگون، مانند صنعت باطری سازی ، آبکاری ، ساخت قطعات الکترونیکی و حتی صنایع غذایی دارد. روشهای گوناگونی برای تصفیه این فاضلابها و جداسازی نیکل محلول در آنها، مورد استفاده است که بیش تر آن روشها قدیمی ، هزینه بر و زیانآفرین برای محیط زیست هستند یا شرایط عملیاتی سختی دارند. روشهای زیستی ، به عنوان روشهای نوین و کارآمد برای تصفیه فاضلاب صنایع مختلف و جداسازی فلزات سنگین از جمله نیکل معرفی شده اند. در میان این روشها، استفاده از میکروجلبک به عنوان یکی از بهترین روشهای زیستی شناخته می شود که نه تنها توانایی بالایی در حذف فلزات سنگین از فاضلابهای صنایع دارد، بلکه محصولات جانبی سودمند و گوناگونی نیز تولید می کند. در این تحقیق ، روشهای متداول حذف فلزات سنگین ، مورد بررسی و مقایسه با روشهای نوین قرار می گیرد و هم چنین ، تحقیق های جدیدی که در این زمینه انجام شده است ، معرفی می گردد تا زمینه ساز مطالعات آتی این موضوع باشند، امید است که ، در آینده نزدیک تصفیه آب با روشهای زیستی که دوست دار محیط زیست می باشند، صورت پذیرد.

فلزات سنگین ، میکروجلبک ، حذف زیستی ، حذف فلزات سنگین ، فتوبیوراکتور