معصومه طاهریان - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز،ایران،
افشین تکدستان - استاد مرکز تحقیقات فناوریهای زیستمحیطی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز،اهواز، ایران،

وجود میکروپلاستیک ها در محیط زیست و بلع آنها توسط جانوران عواقب زیست محیطی به دنبال داشته و در نهایت سبب بروز پیامدهای نامشخصی برای سلامت ارگانیسم می شود. میکروپلاستیک ها از طریق سازوکار جذب، واجذب و جذب سطحی و هم چنین هوازدگی و بالا بودن نسبت سطح به حجم قادر به انتقال بسیاری از آلاینده های آلی سمی پایدار در محیط های آب و پساب می باشند. در این تحقیق براساس تجربیات جهانی و بررسی مقالات معتبر اثر میکروپلاستیک ها بر محیط زیست و بهداشت عمومی و هم چنین انواع میکروپلاستیک ها به عنوان ناقل آلاینده های مختلف سمی آلی پایدار در محیط های آبی بررسی گردید. نتایج مطالعات نشان دادند که میکروپلاستیک های آلوده به آفت کش نظیر کلردان از ۸/۱ تا ۱۷۰ نانوگرم در گرم، آفت کش ددت به ویژه در مناطق صنعتی از ۲ تا ۷۱۰۰ نانوگرم بر گرم، پرفلوئوروآلکیلات از ۱۳۰ تا حدود ۱۱۰۰۰پیکوگرم در گرم، فتالات از ۲۳ تا ۶۲ نانوگرم در گرم، هیدروکربن های آروماتیک چندحلقه ای از ۷۴ تا ۱۲۰۰۰ نانوگرم در گرم، پلی برومینیتد دی فنیل اتر از ۳/۰ تا ۷۰۰ نانوگرم بر گرم و بی فنیل های پلی کلرینه از ۶ تا ۱۸۷۰۰ نانوگرم بر گرم از میکروپلاستیک ها در منابع آبی جهان مشاهده گردیدند. در نهایت میکروپلاستیک های آلوده می توانند توسط موجودات مختلف مصرف گشته و وارد زنجیره غذایی شوند. بنابراین حذف انواع میکروپلاستیک ها از محیط های آبی از جمله انواع پسابها و منابع آبی برای حفظ زیست بومهای آبی و تامین بهداشت و سلامت عمومی ضروری است .

میکروپلاستیک ، آلاینده های آلی پایدار، محیط آبی ، جذب سطحی