منصوره شرکت توسلی - دانشجوی کارشناسی / دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، ایران
مهناز طیاری - دانشجوی کارشناسی ارشد / دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، ایران
مجتبی شریعتی نیاسر - استاد / پردیس دانشکده های فنی، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مریم بهجونیا - دانشجوی کارشناسی ارشد / دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، ایران

پالایشگاه گاز واحدی پردازشی است که برای فرآورش، آماده سازی و بهینه کردن خواص گاز استخراجی از چاه های گازی استفاده می گردد تا گاز به محصول قابل مصرف تبدیل شود. در پالایشگاه گاز، ترکیب هایی که سبب پایین آوردن ارزش حرارتی گاز شده و مشکلاتی در انتقال و مصرف گاز به وجود می آورند، از گاز طبیعی تفکیک و سپس به خطوط انتقال تحویل داده می شود. درکلی ترین حالت تجهیزات یک پالایشگاه به دو قسمت دور از ساحل یا دریایی و ساحلی  تقسیم می شوند. بسته به موقعیت مکانی پالایشگاه ممکن است تمام تجهیزات مربوط به قسمت ساحلی باشند، به عبارت دیگر خوراک ورودی از مخازن دریایی تامین نگردد. قسمت دریایی از دو بخش سکوهای سر چاهی و خطوط لوله دریایی تشکیل شده است که به ترتیب برای استخراج و انتقال خوراک ورودی پالایشگاه گاز می باشند. قسمت مربوط به خشکی نیز از سه بخش اصلی: عملیاتی، تاسیسات جانبی و مخازن ذخیره تشکیل می شود. باوجودآنکه زیرمجموعه های کلی این سه بخش در تمام پالایشگاه ها مشابه می باشند اما ممکن است بسته به وظیفه ای که هر پالایشگاه بدان منظور طراحی شده برخی واحدهای آن متفاوت از سایر پالایشگاه ها باشد. برای مثال در پالایشگاه چهارم پارس جنوبی واحد شیرین سازی گاز وجود ندارد زیرا در این پالایشگاه پس از تفکیک میعانات و تنظیم نقطه شبنم، گازترش توسط خط لوله جهت تزریق به حوزه نفتی آغاجاری منتقل می گردد و تنها شیرین سازی LPG در آن صورت می گیرد. درصورتی که در سایر پالایشگاه ها علاوه بر عملیات فوق، به منظور آماده سازی گاز برای مصارف گوناگون (نظیر مصارف خانگی) عملیات شیرین سازی نیز انجام می گیرد. بنابراین ترتیب واحدها با توجه به مسائل طراحی تعیین می شود.

گاز طبیعی, پالایشگاه گاز, نم زدایی, فرآوری, واحدهای عملیاتی