سیداکبر جوادی - استادیار، گروه مرتعداری، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم وتحقیقات، تهران، ایران
سونیا خطیبی بانه - دانشجوی دکتری مرتعداری، گروه مرتعداری، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم وتحقیقات، تهران، ایران
حسین ارزانی - استاد، گروه احیاء مناطق خشک و کوهستانی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
کاظم ساعدی - عضو هیئت علمی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی کردستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، سنندج، ایران

قرق مراتع در واقع یکی از روش های مدیریتی واحیای پوشش گیاهی در مرتع داری و آبخیزداری است. در این تحقیق از روش تجزیه و تحلیل عملکرد چشم انداز طبیعی (LFA) که توسطTongway  و Hindly (۲۰۰۴) ارائه گردید، برای پی بردن به وضعیت شاخص های عملکردی خاک در منطقه ی قرق شده در مقایسه با مناطق قرق نشده استفاده گردید. سپس با استفاده از پلات های تصادفی بعنوان یک روش کنترلی، درصد پوشش گیاهی خالص، سنگ و سنگریزه و لاشبرگ اندازه گیری شد. بررسی نشان می دهد که منطقه قرق شده سارال (یک ایستگاه تحقیقاتی به مساحت ۱۲۵ هکتار که در سال ۱۳۵۶ تاسیس شد) از لحاظ شاخص های عملکردی وضعیت بهتری نسبت به مناطق خارج قرق دارد، از جمله مهمترین فرایندی که باعث ایجاد این وضعیت شده است می توان به عدم چرای دام برای مدت زمان طولانی اشاره نمود. دامنه ی شمالی قرق پایدارترین (۲۶/۶۰) ودامنه ی جنوبی خارج قرق ناپایدارترین (۸/۵۲) چشم اندازها در منطقه بوده اند. نفوذپذیرترین منطقه ی دامنه ی جنوبی داخل قرق (۷/۵۸) است و از نظر چرخه ی عناصر غذایی دامنه ی شمالی قرق (۶۳/۴۵) بیشترین مقدار را به خود اختصاص داده است. دامنه ی غربی خارج قرق معرف بیشترین طول بین قطعه ای در کل چشم انداز و دامنه ی شمالی قرق معرف بیشترین مساحت و تعداد قطعات اکولوژیکی بوده است، درنظرگرفتن این مساحت و تعداد قطعات به مدیر مرتع کمک می نماید تا اثر عوامل بیرونی و درونی بر مرتع را آسان تر تشخیص دهد. به طور کلی قرق بلندمدت در منطقه سارال به عنوان یکی از روش های مناسب برای کاهش رواناب، فرسایش خاک و تولید رسوب عمل کرده است.

روش تحلیل عملکرد چشم انداز (LFA), قرق, شاخص های عملکرد