سعید الماسی - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
نجاد علی الماسی - استاد ، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی ، واحد علوم و تحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
گودرز افتخارجهرمی - استاد ، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.

تابعیت زن موضوعی است که در طول ادوار مختلف قانونگذاری، دست خوش تحولات بسیاری شده به طوری که از اعمال سیستم وحدت تابعیت که در آن تابعیت زن همان تابعیت شوهر دانسته می شود به سیستم استقلال تابعیت رسیده است که در این نظام، ازدواج هیچ تاثیری بر تابعیت زنان نداشته و زنان از این اختیار برخوردارند که تابعیت همسر خود را پذیرفته و یا کماکان تابعیت اصلی خود را حفظ نمایند. با نگاهی به نظام های حقوقی ایران و انگلستان می توان به این نتیجه دست یافت که برخلاف نظام اخیر، ایران همچنان پیرو نظریه وحدت تابعیت بوده و تنها در مواردی از استقلال نسبی تابعیت پیروی می نماید؛ درحالی که در انگلستان به عنوان نماینده بزرگی از سیستم حقوقی کامن لا، سال هاست که نظریه استقلال تام تابعیت زن پذیرفته شده و در این نظام ها ازدواج زنان تبعه با مردان خارجی به طور خودبه خود تابعیت هیچ یک از زوجین را تغییر نمی دهد. علاوه بر این که در زمینه انتقال تابعیت به فرزند نیز، مادران و پدران به طور یکسان می توانند به فرزندان منتقل نمایند. مضافا این که قانون ایران امکان انتقال تابعیت ایرانی از طریق مادران ایرانی را به رسمیت نشناخته و تنها پدران ایرانی را قادر به این کار می داند. به نظر می رسد که قانون مدنی کفاف مقتضیات جامعه امروز ایران را نداده و نیازمند تجدیدنظرهای جدی در این زمینه است. مشکلات به وجود آمده در طول سال های اخیر، موید نیاز به این اصلاحات است.

تابعیت زن, تابعیت فرزندان, تابعیت اکتسابی, حقوق ایران, حقوق انگلستان