القا بیان پروتئین نوترکیب DrsB۱-CBDAvr۴ در ریشه های مویین و نا به جا گیاهان تراریخت T۱
عنوان مقاله: القا بیان پروتئین نوترکیب DrsB۱-CBDAvr۴ در ریشه های مویین و نا به جا گیاهان تراریخت T۱
شناسه ملی مقاله: JR_PGRLU-9-1_003
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_PGRLU-9-1_003
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
میترا خادمی - Production Engineering and Plant Genetics Department, Faculty of Agriculture, Lorestan University, Khorramabad, Iran
مرضیه وارسته شمس - Production Engineering and Plant Genetics Department, Faculty of Agriculture, Lorestan University, Khorramabad, Iran
فرهاد نظریان فیروزآبادی - Production Engineering and Plant Genetics Department, Faculty of Agriculture, Lorestan University, Khorramabad, Iran
خلاصه مقاله:
میترا خادمی - Production Engineering and Plant Genetics Department, Faculty of Agriculture, Lorestan University, Khorramabad, Iran
مرضیه وارسته شمس - Production Engineering and Plant Genetics Department, Faculty of Agriculture, Lorestan University, Khorramabad, Iran
فرهاد نظریان فیروزآبادی - Production Engineering and Plant Genetics Department, Faculty of Agriculture, Lorestan University, Khorramabad, Iran
ریشه های مویین و نا به جا برای بیان پروتئین های نوترکیب کارآمد هستند. در مطالعه حاضر به بررسی مقایسه میزان پروتئین نوترکیب DrsB۱-CBDAvr۴ در ریشه های مویین و نا به جا پرداخته شد. برای این منظور ابتدا، تاثیر عوامل مختلف بر بهینه سازی شرایط کشت برای تولید ریشه هایی نا به جا و مویین در سه آزمایش جداگانه با ارزیابی تولید زیست توده در گیاه تراریخت DrsB۱-CBDAvr۴ مورد بررسی قرار گرفت. صحت تولید ریشه های القاء شده توسط اگروباکتریوم رایزوژنز و با آغازگرهای اختصاصی ژن rolC تایید شد. همچنین با استفاده از PCR، ورود ژنهای پپتید نوترکیب درماسپتین B۱ در ژنوم کلون های ریشه های مویین و نا به جا اثبات شد. سطح پروتئین نوترکیب با استفاده از آنالیز ELISA عصاره های کلون ریشه های موئین و نا به جا اندازه گیری شد. تجزیه واریانس داده های حاصل از تولید و القا ریشه نا به جا نشان داد که بیشترین تعداد و بلندترین طول ریشه در محیط های MS حاوی ۱ میلی گرم بر لیتر NAA و ۰.۵ میلیگرم بر لیتر IBA بهدست آمد. نتایج حاصل از زیست توده ریشه نا به جا نشان داد که محیط MS مایع حاوی ۱ میلیگرم بر لیتر از هورمون NAA روی میزان تولید زیست توده اثرات معنی داری (P ≤ ۰.۰۱) دارند. بیشترین زیست توده در محیط کشت MS حاوی میزان ۱ میلی گرم بر لیتر هورمون NAA به دست آمد و کمترین وزن تر و خشک در محیط MS ۱/۴بدون هورمون NAA بهدست آمد. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که سویه ATCC۱۵۸۳۴، در محیط MS همراه با ساکارز ۳ درصد با مدت زمان تلقیح ۱۰ دقیقه بهترین ترکیب تیماری جهت تحریک ریشه مویین در گیاه تراریخت بود. نتایج ELISA نشان داد که کلون های به دست آمده از هر دو ریشه تفاوت معنی داری از نظر میزان غلظت پروتئین کل نشان دادند. میزان پروتئین نوترکیب حاصل از کلون های ریشه مویین به مراتب بیشتر از پروتئین ریشه نابه جا بود.
کلمات کلیدی: Recombinant peptides, Growth regulator, Hairy root, Adventitious root, Biomass, پپتید نوترکیب, تنظیم کننده های رشد, ریشه مویین, ریشه نا به جا, زیست توده
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1635319/