عاطفه بدر - دانشجوی دکتری، مهندسی مواد، دانشکده مهندسی مواد، دانشگاه صنعتی سهند تبریز، تبریز، ایران.
آروین تقی زاده تبریزی - پژوهشگر پست دکتری، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران.
حسین آقاجانی - دانشیار، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران.

در سال­های اخیر، استفاده از مواد دو بعدی به دلیل ویژگی­های منحصر به فرد از قبیل سطح ویژه بسیار بالا مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. در بین مواد دو بعدی گوناگون مطرح شده، همانند گرافن و دی سولفیدها، مکسین­ها طیف جدیدی از مواد هستند که با استفاده از فازهای ماکس به دست می­آیند. این مواد معمولا دارای یک عنصر فلزی از فلزات عناصر واسطه، عموما تیتانیوم و یا کروم، به همراه کربن و یا نیتروژن و یک گروه عاملی همانند فلوئور، اکسیژن و یا هیدروکسیدی هستند. با در نظر گرفتن زمینه­های کاربردی وسیع این مواد که روز به روز نیز در حال افزایش است، و هم­چنین با توجه به نو و جدید بودن آن­ها، درک بهتر ساختار و روش های سنتز مکسین ها منجر به بهینه سازی، بهبود خواص آنها و استفاده مناسب تر از آنها در زمینه­های متفاوت می شود. همچنین با استفاده از فازهای ماکس متفاوت، می توان مکسین های بیشتری با ساختارهای منحصربه فرد سنتز کرد. در پژوهش پیش­رو سعی شده است که تاریخچه مختصری از این مواد بیان کرده و سپس به توضیح خواص، روش­های سنتز و کاربردهای این مواد پرداخته شود.

مواد دو بعدی, مکسین, گرافن, فاز ماکس, فلزات عناصر واسطه