علی رستمی - کارمند آموزش و پرورش چالدران

آموزش صحیح و یادگیری بالفعل، از ضروری ترین اهداف تعلیم و تربیت می باشد که استفاده از فعالیت های عملی و روش تدریس بروز و کارآمد، تاثیرگذاری و نمود یادگیری فراگیران را به خوبی مشهود می سازد. یکی از مسائل مشکل ساز در آینده برای فراگیران، برقراری ارتباط و حضور در اجتماع است. پژوهش حاضر، با روش مروری تحلیلی به تاثیر روش تدریس ایفای نقش بر تقویت و رشد اجتماعی بودن دانش آموزان می پردازد. همچنین ضمن تعریف واژه های روش، تدریس و ایفای نقش و محاسن ومعایب این روش، تاثیرگذاری آن را بر رشد اجتماعی بودن یادآور می شود.. نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که برای نهادینه کردن بسیاری از مسائل می توان از کودکی قدم های بزرگی برداشت و در قالب تدریس های فعال، این کار را به نحو احسن به کودکان یاد داد تا در بزگسالی به عنوان آینده سازان کشور و شهروندان مطلوب جامعه از پیشگامان توسعه و پیشرفت کشور در عرصه جهانی باشند.

واژگان کلیدی: شیوه های تدریس ، ایفای نقش