بررسی تاثیر توسعه سیستم قطار شهری (مترو) بر کاهش آلودگی و صرفه جویی انرژی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر توسعه سیستم قطار شهری (مترو) بر کاهش آلودگی و صرفه جویی انرژی می باشد که از روش توصیفی – کتابخانه ای بهره گرفته است و ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش کتب ، مقالات ، نشریات ، پایان نامه ها و پایگاه های اینترنتی می باشد . در چند دهه اخیر مشکلات حمل و نقل در کلان شهرها، به صورت بزرگترین معضل شهر رخ نموده که یکی از عواقب ناگوار آن، پیدایش آلودگی هوا می باشد که خسارات وارده به اقتصاد ملی ناشی از آن بالغ بر میلیاردها ریال است. با توجه به سهم عمده منابع متحرک در آلودگی هوای ، توسعه سیستم حمل و نقل ریلی به عنوان روش بهینه انتقال مسافر، یک گزینه اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. بسیاری از اندیشمندان بر این باورند که آلودگی هوا زمانی قابل تعریف است که با شاخص های فنی و تخصصی توام باشد. به همین جهت گارنر در دیکشنری حقوقی خود آلودگی هوا را هر گونه مواد و انرژی مضر که مستقیم یا غیر مستقیم در هوا یا فضا انتشار یافته به گونه ای که به محیط زیست ،رفاه یا سلامتی عمومی آسیبی وارد کند تعریف کرده است . آلودگی هوا دو منشا طبیعتی و مصنوعی دارد. در این میان حمل و نقل یکی از عوامل ایجاد آلودگی می باشد که در گروه الاینده های مصنوعی قراردارد و سهم بزرگی در آلودگی هوا دارا است، بنابراین مقاله حاضر تاثیر حمل و نقل شهری در آلودگی هوا و نقش مترو در کاهش آن می باشد. نتایج نشان می دهد با توجه به اینکه حمل و نقل، سهم عمده ای در آلودگی هوای دارد استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی با تاکید بر مترو، به عنوان یک گزینه برتر جهان، جهت پیشگیری و کنترل آلودگی هوا ضروری است. در ضمن حمل و نقل ریلی درون شهری از عوامل کارآمد در کاهش آلودگی مرتبط با حمل و نقل به حساب می آید و در نتیجه مترو می تواند علاوه بر توانایی خود در جابجایی های سریع و پر حجم مردم نقش به سزایی را در توسعه پایدار شهری ایفا کند. در این مقاله سعی بر این بوده است که نقش حمل و نقل در آلودگی هوای شهر و همچنین نقش مترو در کاهش این آلایندگی مورد بررسی قرار گیرد و در پایان برجستگی نقش مترو به دلیل حجم بالای جابجایی انسان و کاهش ترافیک در سطح شهر مشخص شده است .