مهدی قادری - استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

این مقاله با هدف بررسی چگونگی وضعیت شرایط ز ندگی بیماران قلبی و اثرات آن بر سبک زندگی سالم به نگارش درآمده است. روش پژوهش پیمایش و شیوه گردآوری داده ها براساس تکنیک پرسشنامه بوده است. حجم نمونه مشتمل بر ۴۱۲ بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر که در بخش های چهارگانه داخلی مردان، داخلی زنان، VIP و دیپلمات که در مرکز آموزشی، تحقیقاتی و درمانی قلب شهید رجایی تهران بستری بوده اند. نتایج پژوهش بر این دلالت دارد که میانگین نمرات شاخص کل شرایط زندگی بیماران در سطح «نامناسب» بوده است. از میان ابعاد مورد بررسی سازه شرایط ز ندگی، میانگین بعد "امکانات محل زندگی" در وضعیت «نامناسب روبه بالا» بوده است. میانگین "کیفیت مسکن" نیز «نامناسب رو به پایین» بوده است، میانگین بعد "دسترسی به خدمات پزشکی" در سطح (نامناسب نامناسب) بوده و میانگین بعد "امنیت فردی" نیز «نامناسب رو به بالا بود» بوده است. ضریب همبستگی بین شاخص کل "شرایط زندگی بیماران" و "سبک زندگی سالم" آنها برابر (R=۰/۵۹۵) بود که در سطح (P<۰/۰۱) معنی دار است. ضریب تعیین تقریبا برابر با (R(۲)=۰/۳۵۴) بود. به بیان دیگر حدود ۳۵ درصد از تغییرات سبک- زندگی سالم بیماران می تواند توسط شرایط زندگی آنها قابل تبیین باشد. از میان ابعاد شرایط زندگی نیز شاخص "امکانات محل زندگی" نسبت به سایر ابعاد، از قدرت تبیین بیشتری (R(۲)=۰/۱۶۸) بر انتخاب رفتارهای سالم برخوردار بود. این نتایج بر این امر دلالت دارند که شرایط زیست افراد و میزان دسترسی آنها به مولفه های همچون: دسترسی به خدمات درمانی و پزشکی مناسب، زندگی در محلات امن همراه با دسترس به منابع و امکانات مناسب و دارا بودن مسکن مناسب و استاندارد بسترهای مناسبی را برای عاملان اجتماعی فراهم می سازند که منجر به ارتقاء شیوه های زندگی سالم و کاهش چشمگیر ابتلاء به بیماری های مزمن می گردد.

شرایط ز ندگی، سبک زندگی سالم، بیماری مزمن، بیماری قلبی عروقی