سیدامیررضا عبداللهی - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه مهندسی مکانیک،دانشگاه تبریز،تبریز،ایران
آرش نوربخش سعدآباد - دانشجوی دکتری،گروه مهندسی مکانیک،دانشگاه تبریز،تبریز،ایران
مهدی نامی خلیله ده - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه مهندسی مکانیک،دانشگاه تبریز،تبریز،ایران
سیدفرامرز رنجبر - استاد، گروه مهندسی مکانیک، دانشگاه تبریز، ،تبریز،ایران

اصول پرواز پرنده شبیه به هواپیما است که در آن نیروهای آیرودینامیکی حفظ کننده پرواز عبارت اند از: لیفت، کشش و رانش. نیروی بالابر با عمل جریان هوا بر روی بال که ایرفویل است تولید می شود. شکل ایرفویل به گونه ای است که هوا یک نیروی خالص به سمت بالا را روی بال ایجاد می کند، درحالی که حرکت هوا به سمت پایین هدایت می شود. همچنین بدن پرندگان نیز شبیه ایرفویل است، لذا به افزایش نیروی لیفت آن ها کمک می کند.پرواز در پرندگان بسته به نوع حرکت بال ها در آنها شامل پرواز به صورت سرخوردن، پرواز با بال زدن، پرواز مرزی، معلق بودن و برخاستن و فرود می شود. دراین پژوهش ایرودینامیک بدن خفاش و عقاب در حالت پرواز پایا مورد بررسی قرار گرفته است و با مقایسه نسبت لیفت به درگ برای خفاش و عقاب نتایج به دست آمده نشان می دهد که بدن عقاب نسبت به بدن خفاش در شرایط یکسان، ۳۲.۶% بازدهی بیشتری دارد. از همین رو عقاب اغلب می تواند در سرعت های بالاتری نسبت به خفاش پرواز کند. همچنین با بررسی کانتورهای فشار پیرامون بدن عقاب و خفاش می توان در یافت بخش جلویی صورت خفاش، فشار بیشتری را نسبت به عقاب برای شکافتن هوا تحمل می کند. از طرفی، جدایش جریان هوا از روی بدن خفاش بیشتر از بدن عقاب است. تمامی این موارد باعث افزایش درگ خفاش نسبت به عقاب می شوند از طرفی خطوط جریان پیرامون بدن عقاب و خفاش مورد بررسی قرار گرفته که می توان دریافت در شرایط یکسان، ورتکس های بیشتری در پشت بدن خفاش نسبت به بدن عقاب ایجادشده است. همین گردابه ها باعث ایجاد یک فشار منفی و افزایش نیروی درگ در بدن خفاش می شوند. به طور کلی بدن عقاب شکل ایرودینامیک تری نسبت به بدن خفاش دارد.

ایرودینامیک، خفاش، عقاب، پروازپایا