زینب انوری - لیسانس اقتصاد نظری، دانشگاه پیام نور تبریز
رقیه صمدی - کارشناسی مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور تبریز
زهرا حسنی سراجر - لیسانس مترجم زبان انگلیسی، دانشگاه پیام نور تبریز
۳، سمیه شاه محمدی - لیسانس علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد تبریز
رعنا مهدی پور - کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور تبریز

پژوهش حاضر با هدف بررسی آموزش به کودکان و دانش آموزان از نظر فیلسوفان و روانشناسان انجام شد. به طور کلی تربیت، رشد شخصیت افراد در جهت کسب هنجارهای مورد پذیرش جامعه و نیز کمک به شکوفا شدن استعدادهای آنها می باشد. اما با رشد سایر حوزه های روانشناسی حیطه عمل آن محدودتر گشته و تنها مسائل تربیتی مر بوط به شرایط آموزشگاهی و آموزش را شامل شد. تلاش دانشمندان، فیلسوفان، مربیان، معلمان و همه دست اندرکاران مسائل تربیتی جهان در این است که با انتخاب روش های مناسب، این سرمایه های خدادادی در راه شایسته ای به کار افتند و برای ترقی و تعالی فرد، خانواده، کشور و حتی جهان و بشریت به کار گرفته شوند. بنابراین همه کوشش هایی که در راه رسیدن به این اهداف صرف می شوند و تمامی اعمال و رفتاری که توسط والدین، مربیان و معلمان صورت می گیرد تا این مقصود حاصل شود، تربیت نام دارد. در این پژوهش به بررسی نظریات ابوعلی سینا فیلسوف مشهور و پیاژه روانشناس معروف می پردازیم. این پژوهش به شیوه مروری انجام شد. نتایج نشان داد پیاژه تاکید می کند که آموزش نباید تحمیلی باشد او به معلمان توصیه می کند به کودک اجازه جست وجو در محیط دهید تا دانش خویش را فعالانه بسازند. ابن سینا نیز آموزش بر پایه رقابت سالم و اینکه هیچ تحمیلی در آموزش نباشد، می داند. ابن سینا به آموزش گروهی تاکید می کند.

کلمات کلیدی: کودکان، فیلسوفان، روانشناسان، دانشمندان، تعلیم و تربیت