حسین صرامی - گروه جغرافیا دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
سید علی موسوی - برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
رسول بابانسب - برنامه ریزی شهری، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.

پژوهش حاضر با هدف تحلیل فضایی نحوه برخورداری شهرستان­ های استان اصفهان از شاخص­ های فناوری اطلاعات و ارتباطات تدوین یافته است. نوع تحقیق با توجه به هدف؛ کاربردی- توسعه ­ای و از نظر ماهیت و روش از نوع توصیفی، کمی و تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش را ۲۳ شهرستان استان اصفهان تشکیل می­ دهند. اطلاعات موردنیاز از سالنامه آماری و نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۹۰ به دست آمده است که از میان متغیرهای فناوری اطلاعات و ارتباطات، ۲۰ شاخص انتخابی استخراج و با بهره­ گیری از مدل­ های کمی تاپسیس به عنوان یک روش تصمیم­ گیری چند شاخصه، ضریب پراکندگی و ... به رتبه ­بندی و تعیین میزان اختلاف و نابرابری شهرستان­ها از لحاظ شاخص­ های فناوری اطلاعات و ارتباطات پرداخته شده است. سپس با توجه به امتیاز حاصل از تاپسیس، شهرستان­ های استان در پنج گروه (بسیار برخوردار- برخوردار- نیمه برخوردار- محروم و بسیار محروم) سطح بندی و جایگاه هر یک در میزان برخورداری از شاخص­ های مذکور مشخص گردیده است. یافته­ های پژوهش نشان­ دهنده آن است که شهرستان­های استان اصفهان در برخورداری از شاخص ­های فناوری اطلاعات و ارتباطات برابر نیستند و تفاوت آشکاری در میزان درجه برخورداری دیده می­ شود. از مجموع ۲۳ شهرستان به جز شهرستان اصفهان که در سطح بسیار برخوردار قرار دارد ۴۳/۳۰ درصد در سطح برخوردار، ۷۸/۳۴ درصد نیمه برخوردار، ۰۴/۱۳ درصد محروم و ۳۹/۱۷ درصد در سطح بسیار محروم قرار دارند و نهایتا با در نظر گرفتن گروه سطح بندی و جایگاه شهرستان­ ها به منظور کاهش نابرابری­ های فضایی و ایجاد تعادل ناحیه ­ای در توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات، شهرستان­ های استان اولویت­ بندی شده ­اند.

تحلیل فضایی, میزان برخورداری, شاخص های فناوری اطلاعات و ارتباطات, شهرستان های استان اصفهان