مدیریت و سامان دهی کارایی مصرف آب در جهت حفظ منابع آبی به منظور مقابله با بحران منابع آب فضای سبز شهری

در حال حاضر افزایش رقابت برای به دست آوردن آب شیرین در بخش های مختلف سبب کاهش آب در دسترس کشاورزی از جملهفضای سبز شهری شده است. بخش کشاورزی در معرض فشار فزاینده است که در مصرف آب جویی کرده و آن را به نحو کارآییمورد استفاده قرار دهد. از این بخش انتقاد میشود که بالاترین سهم از منابع آب کشور را به خود اختصاص داده ولی بازده کمترینسبت به بخش های دیگر بدست می آورد. راندمان های آبیاری کمتر از ۳۳ درصد در کشور بیانگر وجود مسئله ای به نام فاصله یاشکاف بهره وری و کارآیی یعنی تفاوت بین عملکرد و وضع مطلوب در بهره برداری از منابع آب کشور است . یکی از عوامل محدودکننده گسترش فضای سبز، کمبود منابع آب قابل دسترس می باشد. از طرف دیگر، گسترش فضای سبز فعلی برای دستیابی بهاستانداردهای جهانی سرانه فضای سبز شهری، موجب افزایش پوشش گیاهی موجود می شود که خود به معنی افزایش نیاز به منابعآب است. یکی از این منابع عبارت از بارشهایی است که سریع از دسترس خارج می شوند. امروزه نگاه به تولید محصولات کشاورزیباید بر این اصل استوار باشد که چه مقدار آب، چه مقدار محصول تولید می کند و افزایش تولید را به ازای واحد آب مصرفی محاسبهکنیم. اعمال مدیریت صحیح و بکارگیری تکنیک های پیشرفته به منظور حفظ ذخیره رطوبتی خاک و افزایش ظرفیت نگهداری آبمورد استفاده در فضای سبز شهری از جمله اقدامات موثر برای افزایش راندمان آبیاری و در نتیجه بهبود بهره برداری از منابع محدودآب کشور میباشد. در این پژوهش سعی بر این شده است تا راهکارهای بهبود کارایی مصرف آب در این شرایط کم آبی وخشکسالی کشور، مورد بررسی قرار گیرد.