محدثه محمدعلی بیگی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری ، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه غیردولتی شهیداشرفی ، اصفهان، ایران
مهران کاراحمدی - استادیار و عضو هیات علمی، گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه غیر دولتی شهید اشرفی اصفهانی(ره)، اصفهان، ایران
علی جهانگیری - عضو هیات علمی،گروه معماری،دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه غیر دولتی شهید اشرفی اصفهانی،اصفهان ،ایران

پایداری در مباحث معماری صرفا نمی تواند به تنهایی و به طور مجزا با تمرکز بر جنبه های اقتصادی ، زیست محیطی و فرهنگی اجتماعی به توسعه ای پایدار و با دوام مبدل گردد. از این رو با اتخاذ رهیافتی یکپارچه و همگون و از طریق هم افزایی حووزه های پایداری می توان چشم اندازی را تنظیم نمود تا رشد و شکوفایی را برای تمام جامعه و در هر مکان و زمان (حال و آینده) به هموراه داشته باشد . پایداری حرکتی چند وجهی است و نباید با رسیدگی و بررسی یک حوزه از حوزه های دیگر غافل شد، بلکه نیاز است که همه جوانب را با هم مورد بررسی قرار دهیم و این همبستگی مستلزم پایبندی اعضای جامعه و همه رشته ها و مشارکت فعال در همه زمینه ها است که انجام می گیرد و نتیجه آن احقاق تفکر پایداری در معماری به وسیله ی پدیده ای به نام سینرژی است . امروز نگاه اغلب افراد ساکن در مجموعه های مسکونی به فضای زندگی خود نگاهی غربیه و عاری از تعلق و دلبستگی بدان میباشد از سوی دیگر از آنجاییکه یکی از رسالتهای طراحان و معماران خلق رابطه ای متناسب بین انسانها و کالبد اطرافشان در جهت رفع نیاز ها آنها است هدف اساسی این پژوهش بررسی مولفه های سینرژی در ارتباط با فضای مسکونی جهت افزایش حس تعلق مکان می باشد. روش این پژوهش , ترکیبی کمی -کیفی است .

سنرژی (هم افزایی )، حس تعلق مکان،فضای مسکونی