محمد اسگندری - کارشناسی ارشد عمران سازه دانشگاه آزاد اسلامی تهران ،غرب

تحقیق حاضر به بررسی لرزه ای گزینه های مختلف مطرح در مقاوم سازی در برابر خرابی پیشرونده سیستمهای سازه ای می پردازد. خرابی پیشرونده عبارتست از خرابی قسمت عمده ای از سازه در اثر آسیب جزئی در یک قسمت محدود از آن، بطوریکه گستره خرابی ،نهایی با میزان آسیب اولیه متناسب .نباشد امروزه به جهت عوامل مختلف شامل خطرات حملات تروریستی آتش سوزی و ... در ساختمانهای مهم دولتها به فکر مقاوم سازی سازه ها در برابر خرابی پیشرونده افتاده اند و این موضوع به شکل گسترده ای در بین محققین مهندسی سازه مورد توجه و مطالعه قرار گرفته است. اکثر قریب به اتفاق پروژه های مورد مطالعه ،اجرایی مربوط به پروژه های مقاوم سازی هستند و موارد طراحی سازه های جدید بسیار کمتر است. لذا مقاومسازی سازه های موجود در برابر خرابی پیشرونده بیشتر مورد بررسی و بحث قرار میگیرد از طرفی مطالعات نشان می دهد که تاثیر تکنیکهای مختلف مقاوم سازی در برابر خرابی پیشرونده بر رفتار لرزه ای سازه های موجود کمتر مورد توجه می گیرد که موردی شایان توجه است در تحقیق حاضر تاثیر این نوع مقاوم سازی بر تغییر رفتار لرزه ای سازه موجود مورد توجه قرار گرفته و دو روش مقاوم سازی با استفاده از خرپای سقفی و المان زانویی ارزیابی گردیده است. با توجه به اینکه اکثر قریب به اتفاق سازه های کوتاه تا متوسط مرتبه در نواحی شهری دارای هندسه نامنظم میباشند تمرکز تحقیق بر روی سازه های با پلان نامنظم معطوف شده است مطالعه نشان میدهد که استفاده از المانهای زانویی هم از نظر بهبود رفتار در برابر خرابی پیشرونده و هم از لحاظ تغییر کمتر و مطلوبتر رفتار لرزه ای، مقبولتر میباشد.

خرابی پیشرونده ،رفتار لرزه ای، تحلیل دینامیکی غیر خطی فزاینده، سیستم قاب خمشی ،سیستم مهاربند هم محور، سیستمالمان زانویی