سمانه قنبرلو - دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده فنی مهندسی، گروه مهندسی شیمی
علی نعمت اله زاده - دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده فنی مهندسی، گروه مهندسی شیمی
عزیز باباپور - دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده فنی مهندسی، گروه مهندسی شیمی
ماندانا امیری - دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده علوم پایه، گروه شیمی
مسعود علی اکبر - دانشگاه ارومیه، دانشکده شیمی، گروه شیمی تجزیه

تصفیه پساب های نفتی به منظور کاهش میزان آلاینده های موجود در آن، پیش از رهاسازی در محیط­ زیست و برای استفاده مجدد امری ضروری می باشد. غشا مایع امولسیونی با توجه به مساحت بالای انتقال جرم، توانایی حذف و انتخاب­پذیری بالا و نیاز به مقادیر کم از حلال­های آلی یک روش امیدبخش برای جداسازی موادی مانند فلزات سنگین، اسیدهای ضعیف، بازها، گونه­های غیر­آلی و هیدروکربن­ها می­باشد. ظرفیت کاربرد این روش در جداسازی فلزات سنگین در واحدهای نمک­زدایی نفت یا جداسازی روغن از پساب­های صنعت نفت بسیار قابل توجه است. یکی از فواید استفاده از غشاهای مایع، ویژگی انتخاب­پذیری بالای آن­ها است و با استفاده از مواد حامل می­توان به انتقال جرم سریع و حتی در خلاف جهت گرادیان غلظت به جداسازی­های موردنظر دست یافت. عمده­ترین مشکل غشا مایع امولسیونی، عدم پایداری آنهاست. در برخی موارد برای پایداری این غشاها بجای سورفکتانت از نانوذرات استفاده می­شود که از آن­ها به عنوان پیکرینگ امولسیون یاد می­شود. در این پژوهش مروری، به بررسی عوامل موثر بر پایدارسازی غشا مایع پیکرینگ امولسیونی مانند روش­های امولسیون­سازی، اثر سورفکتانت یا نانوذرات، اثر حامل، اثر فاز داخلی، pH محلول آبی، قطبیت روغن و نسبت حجمی آب/روغن با جزئیات بیشتری پرداخته و نتایج حاصل از پژوهش­های مختلف، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

غشا مایع امولسیونی پیکرینگ, امولسیون آب و روغن, پساب نفتی, پایداری امولسیون