عاطفه حسین زاده گروی - ارشد طراحی شهری، دانشگاه هنر و معماری پارس، تهران، ایران
علیرضا قهاری - استادیار گروه شهرسازی، دانشگاه هنر و معماری پارس، تهران، ایران

روند رو به رشد جمعیت و شهرنشینی و بروز مشکلات متعدد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی از یکسو و ناکارآمد بودن روش و کنترل های مدیریت توسعه شهری، جهت رفع مشکلات و تنگناهای مذکور از سوی دیگر، شهرهای نابسامان را خلق نموده است. بدون شک یکی از اصلی ترین علت های ایجاد چنین نابسامانی ها و ناپایداری ها، چالش های مدیریتی است و در این میان، نبود مدیریت یکپارچه شهری یکی از علت های اساسی تمامی مسائل و مشکلات می باشد . در حقیقت مدیریت شهری به عنوان یک رویکرد نوین در حل معضلات و مشکلات بوجود آمده در جامعه نقش مهمی به عنوان یک حکومت محلی در عرصه محیط شهری ایفا می نماید. محیط شهری که از آن به تعابیر مختلفی همچون فضای شهری وچشم انداز شهری یاد می شود چیزی بیشتر از محیط کالبدی و ساخته شده شهری است به عبارت دیگر تعاملات و روابط اجتماعی ، پیوندهای عاطفی نیز جزئی از این محیط به شمار می آید. امروزه هدف اصلی از برنامه ریزی و طراحی شهری دستیابی به کیفیت مسکن ،کیفیت حمل و نقل ، کیفیت فضاها و در نهایت کیفیت محیط زندگی می باشد. اهمیت این موضوع از آنجا ناشی می شود که محله به عنوان کوچکترین و مهم ترین واحد شهری، از نخستین اولویت ها بوده و محله پایدار می تواند زیربنای مناسبی را برای توسعه پایدار شهری رقم بزند . در این راستا در این مقاله قصد داریم تا با بررسی عملکرد مدیریت شهری خوب در فضای شهری به میزان و نحوه تاثیرگذاری آن بر ارتقای پایداری فضای شهری دست یابیم.

مدیریت شهری، کیفیت محیط شهری، پایداری، فضای شهری