میلاد یداللهی - دانشجوی دکترای مدیریت فناوری، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران
نیما مختارزاده - دانشیار دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران.
احمد جعفرنژاد - استاد گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران.
فاطمه ثقفی - دانشیار گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران.
سید سروش قاضی نوری - دانشیار دانشکده حسابداری و مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.

زمینه و هدف: در راستای مدیریت شبکه های بین سازمانی، جایگاه میاندار در شبکه های نوآوری نوعی نقش ضروری است. شرکت کانونی که معمولا این نقش را در شبکه ایفا می کند، نیازمند توانمندی های میانداری است. اکثر پژوهش ها بر قابلیت های میانداری حول محور مدیریت شبکه متمرکز شده اند و این فراتوانمندی را غالبا به صورت ایستا می نگرند. در این پژوهش با تمرکز بر شناسایی جامع توانمندی های میانداری به دسته بندی فرآیندهای میانداری پرداخته شده است. روش شناسی: در این مطالعه از روش مرور نظام مند ادبیات و تکنیک تحلیل مضمون استفاده شد. مرور نظام مند شامل غربال ساختاریافته تحقیقات به روش پریسما، کدگذاری و مقوله بندی مفاهیم و کنترل کیفیت با بهره گیری از روش ساندولوسکی و باروسو بود. این پژوهش از منظر هدف، کاربردی و در زمره پژوهش های کیفی قرار دارد. یافته ها: بر اساس تحلیل داده ها، تعداد ۸۴ توانمندی برای میانداری شبکه نوآوری شناسایی گردید و یک چارچوب و دسته بندی منسجم از توانمندی های مذکور از طریق مقایسه و تحلیل مفاهیم مختلف و ترسیم خطوطی شفاف در قالب ابعاد طراحی، مدیریت و کنترل شبکه و هفت مقوله ارائه شدند. همچنین بعد سوم توانمندی میانداری شامل توانمندی های پایش تغییرات و پیکره بندی مجدد به عنوان قابلیت پویایی میاندار در این مقاله معرفی گردید. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها و تمرکز بر ماهیت پویای عوامل داخلی، محیطی و فناورانه، میاندار شبکه باید فعالیت ها و نقش های خود را متناسب با این پویایی مورد بازبینی قرار داده و رفتار خود را به منظور افزایش بازدهی شبکه به روز نماید. بدین ترتیب بهره مندی از توانمندی های دسته کنترل شبکه برای میاندار الزامی است.

توانمندی میانداری, میانداری شبکه, شبکه نوآوری, مرور نظام مند, تحلیل تماتیک