غلامرضا لگزیان - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن
مهران کمپانی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن

در ساختمان های با هسته صلب، با هدف برابری تغییر مکان های نسبی طبقات، از دو هسته صلب (با اتصالمفصل به پی) استفاده میشود که این دو هسته صلب در برخی طبقات، با تیر پیوند به یکدیگر متصلمی گردند. به علت آنکه تیرهای پیوند در هنگام وقوع زلزله، وارد محدوده غیر ارتجاعی میشوند، لذا پساز پایان زلزله، تغییر مکان های ماندگار قابل توجهی در سازه باقی می ماند. هدف از این مقاله، کاهش تغییرمکانهای ماندگار پس از زلزله می باشد. برای کاهش این تغییر مکان های ماندگار، از تعداد محدودی فنرارتجاعی در مابین دو هسته صلب استفاده شده است. این فنرهای ارتجاعی باعث کاهش قابل توجهی درتغییر مکان ماندگار سازه میشوند. با افزایش سختی فنرهای ارتجاعی، تغییر مکان ماندگار کاهش می یابد.ولی افزایش بیش از حد در سختی فنرها، باعث افزایش تغییر مکان ماندگار در سازه می شود. همچنینتغییر سختی فنرهای ارتجاعی، باعث ایجاد تغییراتی محسوس در ماکزیمم برش پایه سازه و ماکزیممتغییر مکان جانبی سازه نیز شده است که در این مقاله به این موضوعات پرداخته شده و اثرات تغییرسختی فنرهای ارتجاعی بر روی ماکزیمم برش پایه، ماکزیمم تغییر مکان جانبی سازه و همچنین تغییرمکان ماندگار در سازه، بررسی گردیده و بهترین سختی برای فنر ارتجاعی با هدف کاهش تغییر مکانماندگار در سازه، بدست آمده است. نهایتا اگر سختی فنرهای ارتجاعی جمعا فقط ۳ % سختی ارتجاعیسازه باشند، میانگین تغییر مکان ماندگار در سازه، نسبت به سازه بدون فنر ارتجاعی، ۲۴۲ % کاهشمی یابد که رقم بسیار قابل توجهی می باشد.

حرکت گهواره ای، هسته صلب، تیر پیوند، فنر ارتجاعی، تحلیل غیر ارتجاعی