وجوه جانبخشی در استعاره مصرحه و گونه های آن در شعر فارسی و عربی
عنوان مقاله: وجوه جانبخشی در استعاره مصرحه و گونه های آن در شعر فارسی و عربی
شناسه ملی مقاله: JR_JCCL-12-4_007
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_JCCL-12-4_007
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
علی نوری - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، خرم آباد، دانشگاه لرستان، ایران
علی اکبر مرادیان قبادی - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، خرم آباد، دانشگاه لرستان، ایران
خلاصه مقاله:
علی نوری - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، خرم آباد، دانشگاه لرستان، ایران
علی اکبر مرادیان قبادی - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، خرم آباد، دانشگاه لرستان، ایران
جانبخشی، گونهای از تمهیدات ادبی و تصاویر بلاغی است که به قصد خیالانگیزی و اثرگذاری در آثار ادبی به کار گرفته میشود. بلاغیان مسلمان پیش تر در بحث استعاره مکنیه، اشارات دقیقی به چند و چون این نوع استعاره کردهاند؛ اما از فروع و گونههای آن نامی نبردهاند. امروزه نیز صاحبنظران این حوزه، ضمن تکرار سخن گذشتگان، تحت تاثیر برخی از نظریههای غربی، استعاره مکنیه را شامل گونههای مختلف تشخیص دانستهاند. در این جستار، فرض بر این است که بتوان با طرح مثالها و شواهدی از ادب فارسی و عربی جلوهها و گونههایی از جانبخشی را در استعاره مصرحه نیز نشان داد. یافتههای این پژوهش، افق دید خالقان و ناقدان آثار ادبی را تغییر خواهد داد و به تبع آن، تحولاتی در دستهبندی و بررسی آرایههای بلاغی ایجاد خواهد شد. در پایان به این نتایج دست یافتیم که استعاره مصرحه نیز ظرفیت انعکاس جانبخشی را دارد که مهمترین گونههای آن عبارت اند از استعارههای مصرحه مبتنی بر تشبیه اشیاء، گیاهان یا معقولات به انسان و حیوان.
کلمات کلیدی: صور خیال, استعاره مصرحه, استعاره مکنیه, جانبخشی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1645768/