صادق غضنفری مقدم - مدیریت منابع آب،گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی عمران و نقشه برداری، دانشگاه تحصیلات تکمیلی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران.
کیمیا امینی زاده - پژوهشکده انرژی،پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران.
حسین وحیدی - پژوهشکده علوم محیطی، پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران.

امروزه به دلیل رشد جمعیت و پیشرفت صنایع، تنها موضوع مهم محدودیت منابع آب نیست بلکه در کنار آن، مباحث مدیریت رواناب، کیفیت آن و مدیریت پساب های شهری نیز از اهمیت ویزه ای برخوردار است. در این پژوهش، خور گورسوزان به طول ۳۵۰۰ متر واقع در شهربندرعباس،استان هرمزگان به لحاظ کیفیت آب مورد مطالعه قرار گرقت. برای مدلسازی کیفی و کمی رواناب منطقه از مدل دینامیکی بارش_رواناب SWMM استفاده شد. مدلسازی هیدرولیکی برای چهار رخداد بارش انجام گرفت. نتایج آنالیز حساسیت نشان داد به ترتیب سه پارامتر درصد نفوذناپذیری زیرحوضه ها، شماره منحنی و ضریب زبری کانال، موثرترین پارامتر ها بودند. واسنجی و صحت سنجی بر مبنای توابع هدفMRE و N.S انجام شد که نتایج آن برای چهاربارش، در محدوده بسیارخوب تطابق مدل با داده های مشاهداتی بود. سرانجام مدل سازی کیفیتی برای چهار آلاینده هدف شامل COD،TDS،NO۲ و PO۴ انجام شد که نتایج کیفی بیانگر تطابق مناسب مدل با داده های آزمایشگاهی مشاهداتی بود. در پایان سه سناریو برای حل مسئله درنظر گرفته شد. سناریو اول کاهش غلظت آلاینده TDS تا میزان ۸۴.۵۲ درصد را نشان میداد. نتایج سناریو دوم برای آلاینده های COD،NO۲ و PO۴ تا میزان ۱۰۰ درصد کاهش و اعمال سناریو سوم نیز به صورت موثری آلاینده های TDS، PO۴ ، COD و NO۲ را کاهش داد. بر اساس نتایج این پژوهش، میزان آلودگی آب در حور خوراسگان بدون اعمال مدیریت پساب بیش از حد استاندارد بوده و رواناب ناشب از بارندگی نیز کمکی به کاهش آلودگی نمی نماید.

خور گورسوزان, مدل بارش- رواناب, مدل سازی کیفی, SWMM