مجتبی معصوم نژاد - استادیار دپارتمان مهندسی مکانیک، دانشکده شهید چمران، دانشگاه فنی و حرفه ای استان گیلان، ایران.
رسول شمشادی - عضو هیئت علمی، گروه مهندسی شیمی، دانشکده چمران، دانشگاه فنی و حرفه ای استان گیلان، ایران،

در سال های اخیر استفاده از پلیمر های شفاف در زمینه هایی مانند کاربردهای نوری، شیشه های خودرو و غیره مرسوم می باشند. در میان آنها، پلی (متیل متاکریلات) از شناخته شده ترین و پر مصرف ترین پلاستیک ها با خواص عبور نور عالی هستند که برای ساخت شیشه ها استفاده می شوند. عیب اصلی شیشه های اکریلیکی خراش پذیری آنها می باشد که اغلب متاثر از شرایط نگهداری، حمل ونقل، فرایند شکل دهی است و موجب کاهش کیفیت شیشه های پلیمری می شود و در نتیجه کاهش عملکرد و طول عمر آنها را در پی دارد. برای این منظور برای بهبود مقاومت خراش از رزین گلیسیدوکسی پروپیل متوکسی سیلان به عنوان افزودنی به میزان ۵/۰ و ۱ درصد وزنی برای بهبود خواص سطحی استفاده شد. برای بررسی تاثیر اعمال پوشش رزین اپوکسی و افزودنی سیلانی (به عنوان عوامل کاهش دهنده ضریب اصطکاک) بر مقاومت به خراش و سایش از آزمون های سختی سنجی، سختی سنجی مدادی، مقاومت به خراش، ساییدگی و شستشو، ضریب اصطکاک و سایش Taber استفاده گردید. از نتایج به‎دست آمده مشاهده شد که با اعمال پوشش اپوکسی بر ورق های پلی (متیل متاکریلات)، با حفظ شفافیت، بهبود در مقاومت به خراش و سایش به ترتیب به میزان ۲۸ و ۲۰۰ درصد ایجاد شده است. با اینکه اعمال پوشش اپوکسی ضریب اصطکاک را کمی افزایش داده است اما استفاده از افزودنی سیلانی نه تنها این کاستی را جبران کرده و ضریب اصطکاک را کاهش داده است بلکه مقاومت سایشی و خراشی را بیشتر از ۵۰ درصد بهبود داده است.

مقاومت به خراش, اکریلیک, اپوکسی, پوشش, سیلان