حسن نیکخو - دانشجو، گروه مهندسی محیط زیست و صنایع غذایی، دانشکده عمران و منابع زمین، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
پرهام شاه قاسمی - دانشجو، گروه مهندسی محیط زیست و صنایع غذایی، دانشکده عمران و منابع زمین، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
محمدرضا نوری نیا - دانشجو، گروه مهندسی محیط زیست و صنایع غذایی، دانشکده عمران و منابع زمین، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران

میکروپلاستیک ها (MPs) به عنوان آلاینده های پایدار در حال ظهور، یک نگرانی رو به رشد جهانی بودهاند. اگرچه آنها به طور گسترده در سیستم های آبی در سیستم های کشاورزی به طور کامل شناخته نشده آنها در سیستم های کشاورزی به طور کامل شناخته نشده است. خاک های کشاورزی، عوامل اصلی آلودگی میکروپلاستیک ها عبارتند از: استفاده از جامدات زیستی و کمپوست، آبیاری با پساب ها، فیلم مالچ پاشی کودها و آفت کش های مبتنی بر پلیمر و رسوب آن از اتمسفر(میکروپلاستیک های معلق در هوا). سرنوشت و پراکندگی میکروپلاستیک ها در محیط خاک عمدتابا ویژگیهای خاک، روش های کشت و تنوع زیستی خاک مرتبط است. با وجود اینکه آلودگی نوظهور میکروپلاستیک ها در محیط های خاکیوجود دارد، هیچ روش استانداردی برای تشخیص و شناسایی و سنجش میزان آن در خاک ها در دسترسنیست. این مطالعه به طور جامع منابع تولید، سرنوشت و پراکندگی میکروپلاستیک ها را در محیط هایخاکی بررسی میکند، تعاملات و اثرات آنها بر روی بیوتای ها، جانوران خاک (موجودات زنده شامل میکروارگانیسم ها، جانوران خاک و گیاهان) را مورد بحث قرار میدهد و پیشرفت های اخیر در روش های تشخیص شناسایی و سنجش میزان میکروپلاستیک ها را برجسته می کند. چشم انداز تحقیقات آینده شامل قدرتبزرگ نمایی زیستی، اثرات سیتوتوکسیک بر انسان و یا حیوانات، رفتار غیرخطی در محیط خاک، روشهای تحلیلی استاندارد، بهترین شیوه های مدیریت، و سیاست های جهانی در صنعت کشاورزی به منظور توسعه پایدار است.

میکروپلاستیک، خاک، آلاینده