علیرضا پیشه ور - گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه جامع امام حسین (ع)
میلاد خان چوپان - گروه مهندسی شیمی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه جامع امام حسین (ع)

موشکهای هیبریدی به دلیل قابلیت ایمنی بالقوه، قابلیت تنظیم تراست و راهاندازی مجدد در مقایسه با موشکهای جامد، ویژگیهای اقتصادی، سادگی و فشردگی در مقایسه با موشکهای مایع، توجه قابل توجهی را برای کاربردهای نظامی و تجاری به خود جلب کرده اند. با این حال، به منظور تبدیل این فناوری جدید به آینده نسل بعدی موشکها، برخی از ایرادات احتراق ناهمگن در موشکهای هیبریدی مانند نرخ پسروی سوخت پایین و نسبت اکسیدکننده به سوخت متغیر در طول فرآیند احتراق باید به خوبی برطرف شود. احتراق با محدودیت نفوذی در موتور موشک ترکیبی مسئول پسروی کم و راندمان احتراق ضعیف سوختهایی مانند پلی بوتادی ان با هیدروکسیل انتهایی (HTPB)، پلی متیل متاکریلات (PMMA) و سایر سوختهای بایندر پلیمری است. در این مقاله پس از مروری بر کلیات موشکهای هیبریدی و شناخت مزایا و معایب این موشکها درصدد ارائه راه حلهایی برای حل اشکالات عمده موتورهای موشک هیبریدی میباشیم. دو مورد از این راهکارها اضافه کردن مواد پرانرژی به گرین سوخت و استفاده از سوخت های جدید میباشد. بسیاری از این تکنیکها برای دستیابی به سطح عملکرد بالستیکی و مکانیکی مطلوب و اجازه به فناوری هیبریدی برای جایگزینی بوسترهای موشک جامد و مراحل دوگانه پیشرانه مایع کافی به نظر میرسند. استفاده از سوخت جامد مبتنی بر پارافین یک راه حل بالقوه برای حل نرخ پسروی آهسته سوختهای پلیمری جامد فعلی میباشد.

موشک هیبریدی، نرخ پسروی، سوخت جامد، مواد پرانرژی.