مهدیه السادات حاج میرعلیخانی - دانشگاه شهید باهنر کرمان - کرمان - ایران
حانیه اسمعیلی ماهانی - دانشگاه شهید باهنر کرمان - کرمان - ایران

پژوهش حاضر با توجه به هدف کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کارکنان دانشگاه شهید باهنر کرمان مشتمل بر ۵۵۵ نفر است که با استفاده از فرمول کوکران تعداد ۲۲۷ نفر به عنوان نمونه انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مشتمل بر دو پرسشنامه: (۱ سبک مدیریت منابع انسانی لیکرت مشتمل بر چهار عامل استبدادی، خیرخواهانه، مشورتی و مشارکتی و (۲ پرسشنامه فرسودگی شغلی مزلاچ است که دارای سه عامل مسخ شخصیت، خستگی عاطفی و عدم کفایت شخصی روایی آن با استفاده از روایی سازه و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ بین ۰/۸۶ تا ./۹۶ مورد بررسی و تایید قرار گرفته است. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی (میانه، میانگین، کجی، کشیدگی) و آمار استنباطی (آزمون t تک نمونه ای و همبستگی پیرسون) بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده آن بوده است که چهار بعد سبک مدیریت منابع انسانی با فرسودگی شغلی کارکنان رابطه معنی داری دارد که رابطه سبک مدیریت منابع انسانی استبدادی با فرسودگی شغلی رابطه مثبت دارد اما سایر سبک های مدیریت منابع انسانی با فرسودگی شغلی رابطه معکوس دارد. بیشترین تاثیر معکوس را سبک مدیریت مشارکتی بر فرسودگی شغلی کارکنان دارد. لذا بنظر میرسد که سبک مدیریت منابع انسانی مشارکتی بهترین سبک مدیریت جهت کاهش فرسودگی شغلی شغلی کارکنانی تلقی میگردد.

سبک مدیریت منابع انسانی، فرسودگی شغلی، کارکنان