محمد رضا ابراهیمی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)، مشهد

تهیه طرح جامع مدیریت پسماند بمنظور مشخص نمودن افق برنامه ریزی و چشم انداز اجرای طرح ها و پروژه های مرتبط با پسماند در یکمنطقه بسیار ضروری می باشد. بنابراین در هر منطقه ای پیش از اجرای پروژه های اجرایی پسماند لازم است ابتدا مطالعات طرح جامعپسماند بر اساس زیرساختارهای اجتماعی، فرهنگی، فنی و مهندسی و محیط زیستی با توجه به برنامه ریزی های کوتاه مدت و بلند مدتتهیه شود. در کشور ما پس از تصویب قانون مدیریت پسماند در سال ۱۳۸۳ توسط مجلس شورای اسلامی وآئین نامه اجرایی قانونمدیریت پسماندها در تاریخ ۱۳۸۴/۵/۵ توسط هیئت وزیران [۱۲] از ابتدای سال ۱۳۸۶ تهیه طرح های جامع مدیریت پسماند در دستورکار شهرداریها و دهیاریهای کشور قرار گرفت و مقرر گردید بر اساس تهیه مطالعات طرحهای جامع و تصویب نهایی آنها در کارگروه استانیو ملی مدیریت پسماند، به پروژههای اجرایی مربوطه اعتباراتی تعلق گیرد. مدیریت پسماند در شهر مشهد دارای سابقه ای طولانیمی باشد که براساس قوانین موجود به اجرا در می آمد. اما تا سال ۱۳۸۶ این سیستم فاقد طرح جامع مدیریت پسماند به عنوان یک سندراهبردی و اجرایی در شهر مشهد بود. این طرح با توجه به اسناد بالا دستی ، طرح جامع مشهد ، اسناد چشم انداز توسعه و برنامه های پنجساله کشوری تعریف گردیده است [۱۰] . این طرح با تاکید بر کاهش تولید و تفکیک از مبداء با بهره گیری از مشارکت مردمی، جمع آوریپسماند از سطح شهر با رویکرد استفاده از سیستم های جمع آوری مکانیزه، بازیافت پسماند با استفاده از فن آوری های درخور، سازگار واقتصادی با تمرکز بر توانمندی داخلی، کاهش میزان دفن و کنترل پیامدهای زیست محیطی با بهره گیری از مدیریت صحیح دفع پسماندبه منظور حفظ شاخص های زیست محیطی شهر مشهد و براساس ماده ۴ آیین نامه اجرایی قانون مدیریت پسماند تهیه گردیده است. دراین مقاله به بررسی اثرات زیست محیطی و آسیب شناسی راهکارهای انجام شده در طرح جامع مدیریت پسماند شهر مشهد در یک افق چهار ساله ۱۳۹۰-۱۳۸۷ با استفاده از ماتریس ایرانی شده لئو پولد پرداخته می شود.

مدیریت پسماند،طرح جامع پسماند،بازیافت ،شهر مشهد