محمدباقر طغیانی

توسعه اقتصادی منطقه استراتژیک مکران و همچنین تقویت بنیه تجاری و ترانزیتی بنادر چابهار و جاسک از جمله دغدغه های نظام حکمرانی کشور در سال های اخیر بوده است. اما توفیق چشمگیری در این حوزه حاصل نشده است. توسعه این مناطق از منظر ژئوپولتیک و ژئواکونومیک برای کشور حائز اهمیت است. همچنین از آنجایی که این مناطق در بین منطق کمتر توسعه یافته کشور از منظر اقتصادی، اجتماعی و امنیتی قرار دارند، از منظر توسعه منطقه ای نیز دارای اهمیتی دو چندان هستند. داشتن راهبرد مناسب و برنامه توسعه از ملزومات توسعه این منطقه است که باید توسط نظام حکمرانی کشور تهیه شود. برنامه مورد نظر باید هم جهت با بازی های ژئواکونومیک و ژئوپولیتیک منطقه ای و بین المللی طراحی شود تا نتیجه مطلوبی برای توسعه منطقه مکران داشته باشد و تنها در این صورت است که پازل تامین مالی و حمایت خارجی از آن تکمیل می شود. در حال حاضر به نظر می رسد زمین بازی مناسب برای توسعه منطقه مکران طرح کمربند راه یا همان جاده ابریشم نوین چین است. توسعه منطقه مکران و ایجاد زنجیره ارزش مشترک با کشور پاکستان در امتداد سواحل مکران دو کشور می تواند عوایدی را نصیب دو کشور کند و زمینه را برای توسعه دالان قراقروم-زاگرس جاده ابریشم نوین فراهم کند. در این حالت سه ضلع مثلث این بازی یعنی ایران، چین و پاکستان از این بازی نفع خواهندبرد. از طرف دیگر ایجاد مسیر جدید ترانزیتی، وابستگی اقتصادهای منطقه را به کشور افزایش می دهد همچنین می تواند به شدت روابط تجاری ایران و پاکستان را گسترش داده و با ایجاد زنجیره های ارزش، بخشی از اقتصاد کشور را به پاکستان گره بزند. مجموع این موارد می تواند سبب کاهش تاثیر پذیری اقتصاد از تحریم ها و به مرور زمینه ساز کاهش تحریم ها شود.

مکران، پاکستان، کمربند راه، توسعه