یکی از چالش های بزرگ قرن بیست و یکم، مشکلات جدی مربوط به تولید و استفاده از انرژی حاصل از سوخت های فسیلی است. در بیش از دو سوم مساحت کشور ایران، بیش از ۳۰۰ روز آفتابی در سال وجود دارد. تابش خورشید بطور متوسط با شدت ۴/۵ تا ۵/۵ کیلو وات ساعت، نشان دهنده پتانسیل بالای ایران برای دریافت انرژی خورشیدی است. رشد فناوری نانو در ارتباط با افزایش راندمان انرژی خورشیدی، نویدبخش کاهش وابستگی به دریافت انرژی ازسوخت های فسیلی است. هدف این بررسی مطالعه کاربرد فناوری نانو در دریافت انرژی خورشیدی میباشد. روش کارمبتنی بر بررسی مقالات متعدد به شیوه مرور پژوهش های تئوری و تجربی مرتبط با هدف این مطالعه بوده است. یافته-ها نشان می دهد که فناوری نانو می تواند نقش مهمی در بهبود راندمان تبدیل انرژی، راندمان استفاده از مواد، صرفه جویی در هزینه ها، کاهش پیامدها در چرخه عمر محصول و . . . ایفا نماید. در نهایت پژوهش های بیشتری برای بررسی عملکرد فناوری نانو در بهبود صنعت انرژی خورشیدی و همچنین تاثیرات محیط زیستی فناوری نانو و نانوذرات پیشنهاد می گردد.