محسن شوراب - شرکت مهندسی و توسعه سروک آذر
مسعود عباسی - شرکت مهندسی و توسعه سروک آذر
مهدی یوسفی - دانشگاه پیام نور یاسوج

نمودار­های قطر سنجی در چاه شماره ۰۱۸ واقع در یکی از میدان­های نفتی غرب نشان می­دهد که افزایش قطر و ریزش­های سازند سروک بالایی در بازه­های عمقی ۴۱۰۰ تا ۴۱۸۰ متری و به طور واضح تر در حد فاصل اعماق ۴۳۱۰ تا ۴۴۰۰ متری رخ داده است. بررسی مقاطع نازک میکروسکوپی و تفسیر رخساره­های سنگی فلوتستون تا رودستونی و آهک­های پکستونی نشان می­دهد که در بخشی از دیواره چاه که ریزش­ها اتفاق افتاده اند، فابریک سنگ­­ها دانه­ای­تر­ هستند و همچنین میزان تخلخل، توسعه ریز ترک­ها و استیلولیت­ها، پدیده­هایی چون دولومیتی شدن، تبلور مجدد و انحلال در این بازه­های عمقی افزایش یافته­اند. نتایج ما نشان می­دهد که در اکثر چاه­های میدان مورد مطالعه، عمده ریختگی­ها در آهک­های رسی حدفاصل بین بخش چرتی تا شروع عضو احمدی ایجاد شده­اند. وجود محتوای مواد آلی زیاد و ناخالصی های رسی در توالی یاد شده مانع از درجه سنگ­شدگی بالا می­شود و در نتیجه استحکام پایین و به تبع آن وجود منافذ پر فشار در فابریک سنگ را باعث می­شود که این مورد به شدت مقاومت برشی سنگ را پایین می­آورد و سبب گسترش ریزش­ها می­شود. در میدان مورد مطالعه بین میزان بروز ریزش­ها و مقادیر بالای شاخص شکنندگی ارتباط مستقیم وجود دارد. به علت افزایش قطر چاه­ها در راستای تنش کمینه در طی پدیده ریختگی­ها و با تحلیل نتایج بدست آمده از محاسبه جهات تنش ­های برجای کمینه در میدان مورد مطالعه، به احتمال زیاد این افزایش قطر در چاه ۱۸ در راستای آزیموت­ هایN۱۴۰  و N۳۲۰ رخ داده­است.

ریختگی سازندی, رخساره رسوبی, شاخص شکنندگی, میدان نفتی