محسن بابائی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه مدیریت صنعتی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
عباس خمسه - دانشیار، گروه مدیریت صنعتی، واحدکرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
مهرداد حسینی شکیب - استادیار، گروه مدیریت صنعتی، واحدکرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران

تحقق ارکان پایداری یکی از ضرورت های انتقال تکنولوژی پایدار در جوامع درحال توسعه و یا کمتر توسعه یافته است. در اکثر موارد فرآیند انتقال تکنولوژی در کشورها و مخصوصا کشور ما منجربه انتقال تکنولوژی پایدار نمی شود و این امر یکی از دغدغه های مدیران در زمینه انتقال تکنولوژی پایدار در صنایع مختلف از جمله صنایع حمل و نقل ریلی است. در این پژوهش به ارائه الگوی انتقال تکنولوژی پایدار در صنعت حمل و نقل ریلی در جهت دستیابی به اهداف زیست محیطی، تاثیرات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی با رویکرد کیفی - کمی پرداخته شده است. نمونه آماری پژوهش در بخش کیفی، ۱۱ نفر از خبر گان حوزه های حمل و نقل ریلی کشور هستند که با روش گلوله برفی و تا زمان اشباع نظری انتخاب شده اند. جامعه آماری در بخش کمی متشکل ۱۰۷ نفر از مدیران و کارشناسان در شرکت های مرتبط با حمل و نقل ریلی بوده که به روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب گردیدند. جهت شناسایی عوامل موثر، از رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد و نرم افزار MAXQDA استفاده شده و در نهایت اعتبار سنجی مدل به دست آمده، با تحلیل عاملی و نرم افزار PLS انجام گرفته است. با توجه به یافته های پژوهش در بخش کیفی، ۹۱ کد در قالب هفت مرحله انتقال تکنولوژی شناسایی گردید و پس از تحلیل عاملی تاییدی، ۳ کد حذف و مدل نهایی با ۸۸ کد در هفت عامل تائید شد. در این پژوهش عنصر سیاسی برای اولین بار مطرح گردید. همچنین نتایج حاصل از نظریه داده بنیاد در خصوص فراوانی و اهمیت، در شناسایی و گزینش تکنولوژی مولفه اقتصادی، در اکتساب تکنولوژی نیز مولفه اقتصادی، در انطباق تکنولوژی مولفه زیست محیطی، در مرحله جذب و تحلیل تکنولوژی مولفه اقتصادی، در مرحله بهره برداری از تکنولوژی مولفه اقتصادی، در مرحله توسعه و بهبود تکنولوژی مولفه زیست محیطی، در مرحله اشاعه تکنولوژی مولفه سیاسی بیشترین سهم تاثیر را بر فرآیند انتقال تکنولوژی پایدار دارا است.

تکنولوژی, انتقال تکنولوژی, انتقال تکنولوژی پایدار, حمل و نقل ریلی