بررسی تغییرات خصوصیات هیدرودینامیک آبخوان در گذر زمان با استفاده از مدل GMS (مطالعه موردی: آبخوان دشت قزوین)
عنوان مقاله: بررسی تغییرات خصوصیات هیدرودینامیک آبخوان در گذر زمان با استفاده از مدل GMS (مطالعه موردی: آبخوان دشت قزوین)
شناسه ملی مقاله: JR_IJSWR-53-6_011
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_IJSWR-53-6_011
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهنوش جناب - phd student in Irrigation and drainage engineering, Water engineering department, Faculty of agricultural and natural resources, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran.
هادی رمضانی اعتدالی - Associated professor. Water engineering department, Faculty of agricultural and natural resources, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran.
پیمان دانشکار آراسته - Associated professor. Water engineering department, Faculty of agricultural and natural resources, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran.
خلاصه مقاله:
مهنوش جناب - phd student in Irrigation and drainage engineering, Water engineering department, Faculty of agricultural and natural resources, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran.
هادی رمضانی اعتدالی - Associated professor. Water engineering department, Faculty of agricultural and natural resources, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran.
پیمان دانشکار آراسته - Associated professor. Water engineering department, Faculty of agricultural and natural resources, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran.
افزایش مصرف آب زیرزمینی و افت روزافزون سطح ایستابی منجر به ایجاد تغییراتی در خصوصیات هیدرودینامیکی آبخوان به ویژه پارامترهای هدایت هیدرولیکی و آبدهی ویژه می شود. در این مطالعه که در سال ۱۴۰۰ و با استفاده از نسخه ۱۰ نرم افزار GMS در آبخوان قزوین انجام شده، ضرایب هدایت هیدرولیکی و آبدهی ویژه در سه دوره آماربرداری سال های ۱۳۸۱، ۱۳۸۸ و ۱۳۹۷ پس از واسنجی و صحت سنجی مدل در دو حالت پایدار و ناپایدار تعیین و مقایسه شدند. ریشه میانگین مربعات خطا در حالت پایدار در سه دوره موردبررسی به ترتیب ۸۶/۰، ۷۳/۰ و ۸۴/۰ متر و در حالت ناپایدار نیز به ترتیب ۷۰/۱، ۹۳/۰و ۰۶/۱ متر بدست آمد که نشان از دقت بالای شبیه سازی مدل دارد. متوسط هدایت هیدرولیکی درمحدوده آبخوان در سال های ۱۳۸۱، ۱۳۸۸ و ۱۳۹۷ به ترتیب ۱۳/۱۹، ۸۵/۱۶ و ۰۶/۱۴ متر بر روز و متوسط آبدهی ویژه در محدوده آبخوان به ترتیب ذکرشده ۰۷۸/۰، ۰۷۱/۰ و ۰۶۴/۰ تخمین زده شد. نتایج نشان داد که با گذشت زمان و بروز افت سطح آب زیرزمینی پارامترهای هدایت هیدرولیکی و آبدهی ویژه کاهش می یابند. بر اساس هیدروگراف واحد آبخوان، شیب کاهش سطح آب زیرزمینی به دلیل اقدامات صورت گرفته در طرح تعادل بخشی و تغذیه مصنوعی، از سال ۱۳۹۴ از ۱۱۵۴/۰ به ۰۵۹۱/۰ کاهش یافته است، شیب کاهش هدایت هیدرولیکی از ۳۸/۰ به ۳۱/۰ و شیب کاهش آبدهی ویژه از ۰۰۱۱۷/۰ به ۰۰۰۷۸/۰ کاهش یافته است. دلیل اصلی این روند کاهشی می تواند تخریب ساختمان خاک و کاهش تخلخل موثر باشد که حاکی از برگشت ناپذیر بودن آبخوان به وضعیت قبلی آن است. بنابراین لازم است در خصوص تغذیه آبخوانها و آب برگشتی از سامانههای آبیاری این تغییرات موردتوجه قرار گیرد.
کلمات کلیدی: Hydraulic conductivity, Specific Yield, GMS
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1658493/