میلاد امینی زاده - دانشجوی دکتری گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
حسین محمدی - دانشیار گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
علیرضا کرباسی - استاد گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
حامد رفیعی - استادیار گروه اقتصاد کشاورزی، دانشگاه تهران، کرج، ایران

عضویت در موافقت نامه های تجاری نقشی موثر در کاهش موانع تجارت و توسعه جریان تجاری میان کشورها دارد. با این وجود، شواهد تجربی بیان کننده این است که حضور در یک موافت نامه تجاری نمی تواند تضمینی برای توسعه صادرات در همه کشورها و همه محصولات باشد. لذا، با توجه به اهمیت صادرات بخش شیلات در سال های اخیر و نبود مطالعه ای در این حوزه، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر حضور ایران در موافقت نامه تجاری بر صادرات شیلات است. برای دستیابی به این هدف از الگوی جاذبه و داده های صادرات ایران به ۲۵ کشور آسیایی با سهم ۸۸ درصدی در دوره زمانی ۲۰۰۱-۲۰۱۶ استفاده شده است. براساس نتایج، حضور ایران در موافقت نامه های تجاری اثری مثبت و معنی دار بر صادرات شیلات ایران به شرکای تجاری داشته است. نتایج اثر تقابلی موافقت نامه های تجاری و عوامل بازدارنده بیانگر این است که موافقت نامه های تجاری موجب کاهش اثرگذاری مولفه های بازدارنده همچون فاصله جغرافیایی شده است. لذا، پیشنهاد می شود که صادرکنندگان از ظرفیت ایجاد شده به واسطه حضور در موافقت نامه های تجاری جهت شناسایی بازارهای نوین از کشورهای عضو بهره برده و برنامه های بازاریابی مناسب در بلندمدت جهت صادرات به این بازارها طراحی و اجرا کنند.

صادرات شیلات, ایران, موافقت نامه تجاری, الگوی جاذبه, براوردگر شبه بیشینه پوآسن