فرناز رحمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد شیمی و حاصلخیزی خاک، دانشکده منابع طبیعی و کویرشناسی، دانشگاه یزد، ایران
حمید سودائی زاده - دانشیار، دانشکده منابع طبیعی و کویرشناسی - گروه مدیریت مناطق خشک و بیابانی، دانشگاه یزد، ایران
رستم یزدانی بیوکی - استادیار، مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران
محمدعلی حکیم زاده اردکانی - دانشیار، دانشکده منابع طبیعی و کویرشناسی - گروه مدیریت مناطق خشک و بیابانی، دانشگاه یزد، ایران
کاظم کمالی - دانشیار، دانشکده منابع طبیعی و کویرشناسی - گروه مدیریت مناطق خشک و بیابانی، دانشگاه یزد، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر پرایمینگ بذر با کودهای بیولوژیک نیتروکسین و بیوسوپرفسفات بر درصد سبزشدن و استقرار گیاه دارویی بابونه آلمانی تحت تاثیر تنش شوری به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار طراحی و در محیط گلدانی اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل ۵ سطح تنش شوری آب (آب شهر (شاهد)، ۲، ۴، ۶ و ۸ دسی زیمنس برمتر) و سه سطح تلقیح کود بیولوژیک با بذر شامل (بدون تلقیح (شاهد)، تلقیح بذر با کود نیتروکسین و تلقیح بذر با کود بیوسوپرفسفات) بود. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش شوری، درصد سبزشدن نهایی بذور بصورت معنیداری کاهش یافت. نتایج نشان داد که درصد سبز شدن بذور بابونه آلمانی با افزایش میزان شوری از تیمار شاهد به ۲، ۴، ۶ و ۸ دسیزیمنسبر متر به ترتیب ۶/۷، ۱۶، ۲۵/۹ و ۳۱/۶ درصد کاهش یافت. همچنین نتایج تلقیح بذور با کودهای بیولوژیک حاکی از آن بود که تلقیح بذر با دو کود بیولوژیک بیوسوپرفسفات و کود بیولوژیک نیتروکسین درصد سبزشدن بذور بابونه را به ترتیب ۷/۸ و ۱۱/۶ درصد نسبت به تیمار بدون پرایمینگ افزایش داد. بین دو کود بیولوژیک مورد بررسی اختلاف معنیداری از این نظر مشاهده نشد. بنظر میرسد کاربرد محرکهای رشد مثل کودهای بیولوژیک در مرحله استقرار گیاه دارویی بابونه آلمانی تحت تنش شوری، تاثیر امیدبخشی بر میزان سبزشدن و استقرار بذور گیاه داشته باشد.

بیوسوپرفسفات/ گیاهان دارویی/ کودهای بیولوژیک/ نیتروکسین