فریبا ملک زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، دانشکده هنر و معماری، تبریز، ایران
داریوش ستارزاده - دانشیار دانشکده معماری و هنر، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

فضاهای درمانی یکی از فضاهای تامین کننده ی سلامتی جامعه می باشند و توجه به این مهم، بسیاری از طراحان و محققان کشورهای پیشرفته را بر آن داشته است که در مسیر طراحی فضاهای درمانی گام برداشته و به خلق فضایی با کارایی مناسب بپردازند. به دلیل اینکه طراحی فضاهای درمانی از پیچیدگی خاصی برخوردار است، یکی از بزرگترین پروژه ها، در زمینه ی معماری سازمان های بهداشتی و درمانی می باشد و لذا این گونه پروژها به مشاوره های گسترده با مشتریان، پزشکان، مهندسین معمار، طراحان و کارشناسان بیمارستانی، کلینیکی و سایر متخصصان نیازمند است و حتی ممکن است مدت زیادی به طول انجامد. روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیل می باشد به جمع آوری اطلاعات و بیان واقعیات روانشناختی بیماران و نیازهای روحی و روانی آنها از روش توصیفی و در مباحث مربوط به بررسی نمونه ها و ارائه نظریات مربوط به مبانی طراحی معماری فضاهای درمانی، روش تحلیلی و همچنین با در نظر گرفتن رویکرد پروژه، روش روانشناختی در جهت افزایش کیفیت زندگی و کاهش استرس نیز مورد بررسی قرار گرفته است. فضاهای درمانی نیز مانند سایر فضاها نیازمند طراحی صحیح بر طبق استانداردهای درمانی و تناسبات انسانی است. اما در عمل به جنبه ی انسانی و روانی آن کمتر توجه می شود و مسایل و استانداردهای مربوط به فضاهای مراقبت های درمانی و آموزشی و پژوهشی بیشتر از استانداردهای دیگر مورد توجه قرار می گیرد. هدف اصلی تحقیق شناخت نحوه طراحی فضاهای درمانی و توسعه ضرورت و اهمیت پرداخت به معقوله طراحی در فضاهای درمانی در زمینه روانشناسی محیطی می باشد.

کلینیک، روانشناسی محیطی، درمانی.