مریم السادات هاشمی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، دانشگاه دانشگاه آزاد اسلامی ،سنندج ، ایران
قادر بایزیدی - استادگروه معماری، دانشگاه دانشگاه آزاد اسلامی ،سنندج ، ایران

در طی پروسه زندگی انسان، آخرین مرحله زیست، دوران سالمندی است، از تعریف خانه سالمندان در اذهان این متبادر می شود که محلی بر نگهداری و سرپناهی برای سالمندان که چند سال آخر زندگی شانرا در محیطی به لحاظ عاطفی سرد و تاریک در تنهایی انتظار مرگ را بکشند و از آنجایی که در فرهنگ ها عاقبت به خیری همان مرحله آخر زندگی در محیطی شایسته با آسایش و عزت نفس و مرتفع شدن نیازهای سالمند به لحاظ روانی و جسمانی است، در این پژوهش با نگرش و بازخوانی جدید برای تعریف خانه سالمند می خواهیم به یک الگوی کامل دست پیدا کنیم که با هماهنگی و تعامل بین رابطه درون و بیرون و آشکارسازی بین رابطه درون و بیرون تاثیرات کارکردی، اقلیم، مناسبات فرهنگی و اجتماعی، حس طردشدگی، تفکیک تفاوت زیست آنها با خانه و از کار افتادگی و کسالت و عدم تعاملت اجتماعی در سالمندان تداعی نشود. برای جمع آوری داده ها و اطلاعات طرح، نوع پژوهش انتخاب شده در این مقاله کیفی بوده و از طریق مطالعات و تحقیق های کتابخانه ای جمع آوری شده و برخی نیز به وسیله شناخت و بررسی وضعیت کنونی محدوده، برای درک شرایط موجود صورت پذیرفته است. در روش تحقیق و پژوهش، روش توصیفی تحلیلی بکار برده شد. ارزیابی سه گزینه پیشنهادی به منظور انتخاب سایت از طریق روش تصمیم گیری چند معیاره (TOPSIS) صورت پذیرفته است.

سالمند، معماری، رابطه درون و بیرون، الگوی تعاملی، خانه سالمندان