مهدی پاکچی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک بیوسیستم گرایش انرژی های تجدیدپذیر، دانشگاه تهران
علی ماشاءاله کرمانی - استادیار گروه فنی کشاورزی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
مصطفی قارزی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک بیوسیستم گرایش انرژی های تجدیدپذیر، دانشگاه تهران

تابش خورشیدی نوعی انرژی تجدیدپذیر از منبع بی پایان خورشید است که می تواند به صورت فناوری های مختلف حرارت خورشیدی، برق خورشیدی فتوولتائیک و ترکیبی به صورت نیروگاهی و غیرنیروگاهی مورد استفاده قرار گیرد. در سامانه های حرارتی مکانیزم های استحصال انرژی گرمایی و نوع سیال عامل نقش مهم و اساسی دارند. از طرف دیگر جذب و دفع گرما از سامانه های فتوولتائیک تحت تابش خورشیدی موجب افزایش عملکرد آن می شود. بکارگیری فناوری نانو در افزایش راندمان فناوری های مختلف انرژی خورشیدی نقش دارد. در این مقاله تعدادی از تحقیقات اخیر انجام شده در خصوص بکارگیری پوشش های نانو و نانو سیالات و نتایج آن در عملکرد سامانه های خورشیدی حرارتی، فتوولتائیک و هیبریدی می پردازد. نتایج نشان داد که فناوری نانو تاثیر قابل توجهی بر افزایش بهره وری سامانه های خورشیدی دارد. در بین نانو ذرات مختلف، نقره بیشترین تاثیر گذاری بر افزایش راندمان را دارد در حالی که ترکیبات سیلیکون پرکاربردتر و اقتصادی تر هستند.

انرژی خورشیدی؛ نانوسیال؛ سامانه حرارتی- فتوولتائیک؛ کلکتور سهموی