الهام فیجانی - دانشکده زمین شناسی، دانشکدگان علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سحر میثمی - دانشکده زمین شناسی، دانشکدگان علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مرتضی مظفری - دانشکده زمین شناسی، دانشکدگان علوم، دانشگاه تهران

منابع آب زیرزمینی یکی از منابع اصلی تامین آب شیرین به خصوص در نواحی خشک و نیمه خشک به شمار می­آید. برآورد میزان تغذیه یکی از مسائل بسیار مهم در مدیریت پایدار منابع آب زیرزمینی و ارزیابی پتانسیل برداشت از آبخوان می­باشد. در این پژوهش ابتدا میزان پتانسیل تغذیه در آبخوان دشت گرمسار با استفاده از شش فاکتور شیب، کاربری اراضی، ژئومورفولوژی، لیتولوژی، تراکم زهکشی و تراکم خطواره­ها به دست آمد و سپس به منظور صحت سنجی نقشه حاصل، ارزیابی تغذیه به روش نوسانات سطح ایستابی و روش پیسکوپو انجام شده است. نتایج به دست آمده از نقشه­های پتانسیل تغذیه نشان دادند که میزان آن از سمت مخروط افکنه در شمال محدوده به سمت نواحی حاشیه کاهش پیدا می­کند. میزان تغذیه سالانه آبخوان به روش نوسانات سطح ایستابی از ۹۵/۱ میلی­متر در نواحی جنوبی تا ۴۷۸ میلی­متر در نواحی شمالی تغییر می­کند. نقشه­های به دست آمده از هر دو روش روند یکسانی را در منطقه نشان دادند؛ به طوری که شمال محدوده آبخوان که در راس مخروط افکنه گرمسار قرار دارد، دارای بیشترین میزان تغذیه است و این میزان به سمت جنوب و حاشیه آبخوان کاهش پیدا می­کند. نتایج به دست آمده از ارزیابی مقدار تغذیه به خوبی نقشه پتانسیل را تایید کردند.

تغذیه آب زیرزمینی, نوسانات سطح ایستابی, آبخوان گرمسار, پتانسیل تغذیه