مرجان ابراهیمی - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، واحد تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، شمال، ایران.
جعفر حسین پور سعادت آبادی - دانشیار علوم ارتباطات پایه، واحد تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
اسفندیار دشمن زیاری - استادیار پایه ۲۰ دانشکده حسابداری و مدیریت، واحد اسلامشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، اسلامشهر، ایران.
مجتبی معظمی - استادیار دانشگاه تهران شمال، تهران، ایران.
بی بی سادات میراسماعیلی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی دماوند، دماوند، ایران.

پژوهش حاضر باهدف ارائه مدل آموزش مجازی مبتنی بر فناوری در راستای پیشبرد برنامه­های آموزشی مدارس ابتدایی با رویکرد ترکیبی اجرا گردید. پژوهش حاضر ازلحاظ هدف کاربردی، روش تحقیق، آمیخته از نوع اکتشافی متوالی و شیوه گردآوری پیمایشی بود. جامعه آماری در بخش کیفی را خبرگان آشنا به آموزش مجازی، شامل می شوند که این افراد، به صورت هدفمند از نوع معیاری (افرادی که حداقل یک مقاله در حوزه فناوری و آموزش مجازی در نشریات معتبر داخلی و خارجی به چاپ رسانده باشند و یا کتبی در این زمینه ترجمه و تالیف داشته­اند)، برای مصاحبه های کیفی در موضوع پژوهش انتخاب گردیدند (۱۶ مصاحبه با ۱۶ نفر و تا حد اشباع نظری ادامه یافت) و در بخش دوم (کمی) بعد از گردآوری اطلاعات حاصل از پژوهش کیفی، اقدام به ساخت پرسش نامه نموده و این پرسش نامه در بین مدیران مدارس ابتدایی شهر تهران به صورت طبقه­ای تصادفی در هر دو گروه مدارس دولتی و غیرانتفاعی دخترانه و پسرانه توزیع گردید. تعداد اعضای جامعه آماری ۲۵۰۰ نفر می­باشد که در دو طبقه مدارس دولتی و غیرانتفاعی و در هر طبقه به صورت تصادفی توزیع گردید. ابزار گردآوری اطلاعات در پژوهش حاضر مصاحبه نیمه ساختاریافته و پرسش نامه مستخرج از بخش کیفی بود (۴۰ گویه و ۱۰ مولفه)؛ بنابراین به صورت کلی مشخص گردید که مقوله­های مدل آموزش مجازی مبتنی بر فناوری در راستای پیشبرد برنامه های آموزشی مدارس ابتدایی، به ترتیب اهمیت شامل ساختار کلان، مالی، فرهنگ سازمانی، برنامه درسی، ماهیت آموزش مجازی، نیروی انسانی، نگرش و آمادگی، امکانات، مدیریتی و آموزش می­باشد.

نیروی انسانی, معلم ابتدایی, مدیران مدارس, فناوری, اطلاعات