مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با رفتار درمانی دیالکتیک بر خودشناسی انسجامی، تنظیم هیجان و کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی
عنوان مقاله: مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با رفتار درمانی دیالکتیک بر خودشناسی انسجامی، تنظیم هیجان و کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی
شناسه ملی مقاله: JR_SHPP-10-2_005
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_SHPP-10-2_005
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
مژگان روحی - PhD Student, Department of Psychology, Zarand Branch, Islamic Azad University, Zarand, Iran
علیرضا منظری توکلی - Assistant Professor, Department of Psychology, Kerman Branch, Islamic Azad University, Kerman, Iran
مهشید تجربه کار - Assistant Professor, Department of Psychology, Shahid Bahonar University, Kerman, Iran
خلاصه مقاله:
مژگان روحی - PhD Student, Department of Psychology, Zarand Branch, Islamic Azad University, Zarand, Iran
علیرضا منظری توکلی - Assistant Professor, Department of Psychology, Kerman Branch, Islamic Azad University, Kerman, Iran
مهشید تجربه کار - Assistant Professor, Department of Psychology, Shahid Bahonar University, Kerman, Iran
مقدمه: بیماری های مزمن کلیوی از جمله مشکلات تهدید کننده سلامت جسمی و روانی است.
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با رفتار درمانی دیالکتیک بر خودشناسی انسجامی، تنظیم هیجان و کیفت زندگی بیماران همودیالیزی بود.
روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل بیماران همودیالیزی بیمارستان شفا و کلینیک جواد الائمه شهر کرمان در سال ۱۴۰۱ بود. براساس روش نمونه گیری در دسترس ۴۵ نفر انتخاب و سپس بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (درمان مبتنی بر پذبرش و تعهد و رفتار درمانی دیالکتیک) و یک گروه گواه جایگزین شدند (هر گروه ۱۵ نفر). ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه خودشناسی انسجامی قربانی (۲۰۰۸)، تنظیم هیجان گروس (۲۰۰۳) و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (۱۹۹۶) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و آزمون تعقیبی توکی به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ استفاده شد.
یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین نمرات گروه گواه و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد (۰/۰۰۱>p). در مقایسه با گروه گواه، گروه های آزمایشی خودشناسی انسجامی، تنظیم هیجان و کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی را بهبود بخشیدند. با وجود اینکه بین دو رویکرد آزمایشی تفاوت معناداری وجود نداشت اما تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نسبت به رفتار درمانی دیالکتیک اندکی بیشتر بود.
نتیجه گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رفتار درمانی دیالکتیک روش هایی مناسب در افزایش خودشناسی انسجامی، تنظیم هیجان و کیفیت زندگی در بیماران همودیالیزی بود؛ لذا پیشنهاد می گردد از این درمان ها در کنار سایر درمان های پزشکی استفاده شود.
کلمات کلیدی: Acceptance and commitment therapy, Dialectical behavior therapy, Sense of coherence, Quality of life, Renal dialysis, درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد, رفتار درمانی دیالکتیک, حس انسجام, کیفیت زندگی, دیالیز کلیه
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1664835/