مطهره عابدین زاده - دانشجوی دکتری بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک دانشگاه شهید چمران اهواز
نعیمه عنایتی ضمیر - دانشیار گروه بیولوژی و بیوتکنولوژی خاک دانشگاه شهید چمران اهواز
احسان شکری - استادیار، بخش فناوری نانو، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران

بیشترین هدررفت منابع آبی در بخش کشاورزی، به عنوان بزرگترین مصرف کننده منابع آبی صورت می گیرد. با توجه به اقلیم خشک و نیمه خشک ایران و بحران آب در جهان، مدیریت منابع آبی در بخش کشاورزی بسیار حائز اهمیت می باشد. کاربرد فاضلاب با در نظر گرفتن آلودگی ناشی از تجمع فلزات سنگین در گیاهان، منابع آب های سطحی و زیرزمینی، می تواند راهکاری اقتصادی به منظور حفظ منابع آبی تجدید پذیر در کشور محسوب گردد. فلزات سنگین موجود در فاضلاب ها در صورت استفاده مکرر از این منابع خطرات جبران ناپذیر انسانی و محیط زیستی در پی خواهند داشت. اخیرا در بین روش های متعدد پایش و حذف این فلزات از فاضلاب، روش های زیستی مزیت های بیشتری به منظور حذف کارآمد فلزات از خود نشان داده اند. در این مطالعه به بررسی تاثیر جاذب های نوین زیستی بر پایه فناوری نانو به منظور پایش کارآمد فلزات سنگین از فاضلاب خواهیم پرداخت.

بحران آب، فاضلاب ، فلزات سنگین، جاذب های نوین زیستی