پریسا محققی - Department of Pediatrics, Pediatric Growth and Development Research Center, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
افسانه کرامت - Department of Reproductive Health, School of Nursing and Midwifery, Shahrood University of Medical Sciences, Iran
رضا چمن - Department of Epidemioligy, School of Health, Shiraz University of Medical Science, Shiraz, Iran
احمد خسروی - Center for Health-related Social and Behavioral Sciences Research, Shahroud University of Medical Sciences, Shahroud, Iran
سید عباس موسوی - Psychiatry and Behavioral Sciences Research Center, Addiction Institute, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
سیده سعیده موسوی - Nursing Care Research Center, Department of Midwifery, School of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran (Corresponding author) Tel: ۰۲۱-۴۳۶۵۱۸۰۷ Email: musavi.ss@iums.ac.ir

زمینه و هدف: زایمان زودرس برای مادران یک تجربه فوق العاده استرس زا است. در این مطالعه برآنیم که تاثیر اجرایی شدن مداخلات حمایتگرانه زود هنگام مبتنی بر شواهد را بر استرس مادران نوزادان نارس در NICU ارزیابی نماییم. روش بررسی: این مطالعه نیمه تجربی در بخش های نوزادان بیمارستان های شهید اکبرآبادی و مهدیه شهر تهران، از ۲۵ بهمن ۱۳۹۴ تا ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۵ که به طور تصادفی به سایت های مداخله و کنترل اختصاص داده شدند، انجام شد. بر اساس معیارهای ورود/ خروج، ۶۸ نوزاد و مادر در بیمارستان شهید اکبرآبادی (کنترل) و ۷۵ نوزاد و مادر در بیمارستان مهدیه (مداخله) وارد مطالعه شدند. در زمان ترخیص، استرس مادر توسط ابزار استرس والدین: واحد مراقبت ویژه نوزادان (PSS-NICU: Parental Stressor Scale: Neonatal Intensive Care Unit ) اندازه گیری شد. در گروه مداخله، در حمایت اطلاعاتی، معنوی، تکریمی و عاطفی از مادران در NICU، مداخلات مختلفی پیش بینی شده بود که به تدریج از ابتدای ورود نوزاد به NICU، شروع و در سراسر اقامت در واحد نوزادان ادامه یافت و تا سه ماه از زمان تولد نوزاد پی گیری شد. گروه کنترل تحت مراقبت معمول قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نسخه ۱۳ نرم افزار STATA و با استفاده از آزمون های تی، مجذور کای و وزن دهی درمانی احتمالی معکوس Inverse Probability Treatment Weights (IPTW) تحلیل شدند. یافته ها: پس از تعدیل متغیرهای قبل از درمان توسط IPTW، اختلاف میانگین تعدیل شده در نمره استرس نسبت به محیط NICU، ۵۵/۰ (۸۹/۰ تا ۲/۰) با (۰۰۱/۰> P) و نسبت به تغییر در نقش مادری، ۳۷/۰ (۶۸/۰ تا۰۶/۰) با (۰۲/۰= P)، نسبت به ظاهر و رفتار و درمان نوزاد، ۲۹/۰ (۴۳/۰- تا۳۷/۰) با (۸۹/۰= P) و نمره استرس کل ۲۵/۰ (۵۸/۰ تا ۰۷/۰) با (۱۳/۰= P) بود که نمره استرس نسبت به محیط NICU و تغییر نقش مادری، در گروه مداخله، نسبت به کنترل به شکل معنی داری کمتر بود. نتیجه گیری کلی: با توجه به اجرای موفقیت آمیز مداخلات در خصوص برخی زمینه های استرس مادری، پیشنهاد می شود سیاست گذاران نسبت به اجرایی نمودن این مداخلات مبتنی بر شواهد، در قالب مدل هایی خانواده محور، حمایت گر و خوشامدگو در NICU اهتمام ورزند.

Intensive Care, Neonatal, Infant, Premature, Mother, Stress, مراقبت ویژه نوزادان, نوزاد نارس, مادر, استرس