مرجان افخمی - دانشجوی کارشناسی ارشد زیست شناسی سلولی تکوینی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران
زهرا شمس الدینی احمدآبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد زیست شناسی سلولی تکوینی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران

اهداف: عناصر سنگین از جمله مهم ترین آلاینده های محط زسیت به شمار می آید که در چند دهه اخیر بسیار مورد توجه بوده است . مقادیر بالای فلزات سنگین ازجمله نیکل در خاک به خاطر عدم کنترل و ضعف مدیریت پسابها و مواد زائد صنعتی حاصل از سوخت وسایل مختلف بوجود می آید. که اثرات زیست محیطی بسیاری بر سلامت انسان دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر هلیله سیاه بر روی بافت بیضه موش های صحرایی تیمار شده با نیکل بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی موش های صحرایی نر بالغ به چهار گروه کنترل، نیکل (۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن بصورت تزریق زیر جلدی )، هلیله سیاه (۱۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، بصورت داخل صفاقی ) و هلیله سیاه به همراه نیکل تقسیم بندی شدند. دوره تیمار ۴۸ ساعت بود. پس از تیمار، موش ها تشریح شد و بیضه ها در فرمالین تثبیت شدند. و جهت مطالعه هیستوپاتولوژی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها: در موش های تیمارشده با نیکل ضخامت دیواره لوله های سمینیفر و قطر هسنه اسپرماتوگونی ها نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت . در گروه هلیله سیاه به همراه نیکل ، هلیله سیاه توانست اثرات نامطلوب نیکل بربافت بیضه را به طور معنی داری کاهش داد. نتایج تحقیق : هلیله سیاه توانست اختلالات القا شده توسط نیکل را در بافت بیضه جبران نماید.

نیکل ، بافت بیضه ، هلیله سیاه