امید رمضانی ازغندی - دکتری، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمد علی نوع پرست - شرکت دانش بنیان ثنا مبدل توسعه پارس

در این مقاله به کمک فعال کننده سطحی سدیم دودسیل سولفات، نانولوله کربنی در سیال پایه آب پایدار گردید. نانوسیال ۰۱/۰ وزنی تهیه شده (نانولوله کربنی چندجداره-آب) در مجاور سیال گرم آب دیونیزه، در تبادل گر گرمایی صفحه ای که دارای ۱۳ صفحه است، قرار گرفت. جهت بررسی گروه های عاملی، تجزبه و تحلیل ساختاری و ریختشناسی نانوذره از طیف سنج پراش انرژی پرتوایکس، طیف سنج مادون قرمز فوریه، طیف سنج رامان و تصویر میکروسکوپ الکترونی عبوری استفاده شد. اثر تغییر دبی سیال گرم و نانوسیال، بر ضریب انتقال حرارت و افت فشار نانوسیال به صورت آزمایشگاهی مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج در محدوده جریان آرام نشان دادند که بیشتر شدن دبی سیال گرم باعث افزایش ضریب کلی انتقال حرارت (% ۴۷/۵۳) و کاهش افت فشار نانوسیال می گردد که هر دو نتیجه در مبحث انتقال حرارت مطلوب است. همچنین مشخص گردید که افزایش دبی نانوسیال باعث رشد % ۴/۴۳ ضریب کلی انتقال حرارت نانوسیال می گردد. برای مشخص شدن اثر نانوسیال بر عملکرد تبادل گر گرمایی نسبت به حالت بدون نانوسیال (آب-آب)، بررسی ها ادامه یافت و مشخص گردید افزایش دبی سیال گرم و سیال سرد به ترتیب باعث افزایش %۹/۲۲ و %۳/۱۷ می گردد که بیان کننده اثر مطلوب استفاده از نانولوله کربنی در دبی های زیاد است.

نانولوله کربنی, فعال کننده سطحی, ضریب انتقال حرارت, تبادل گر حرارتی, بسترآزمایشگاهی